Η δύναμη της νηστείας
Όταν μιλάμε για νηστεία , εννοούμε την «αποχή από την τροφή», λέξη με προέλευση αρχαιοελληνική, ενώ η σημασία της νηστείας διατηρείται μέχρι τις μέρες μας.
Το πανάρχαιο έθιμο της νηστείας συναντάται σε όλους τους λαούς και σχετίζεται με εποχιακούς διατροφικούς περιορισμούς ακόμη και για λόγους εξοικονόμησης αγαθών .
Η νηστεία , όμως συνδέεται και με εσωτερικούς ανθρώπινους μηχανισμούς. Σε πολλούς λαούς πριν από το κυνήγι και τον πόλεμο νήστευαν, όπως για παράδειγμα οι Σπαρτιάτες που πριν από τις μεγάλες μάχες τους κήρυτταν γενική νηστεία.
Στην αρχαία Ελλάδα η πολυήμερη νηστεία ήταν ο τρόπος που αποκτούσες αγνεία από τους ιερείς των ναών , έτσι ώστε να είσαι προετοιμασμένος για την έλευση των εορτών. Οι Έλληνες νήστευαν κατά τα Ελευσίνια Μυστήρια και τα Θεσμοφόρια.
Στην Αρχαία Αίγυπτο νήστευαν σε όλες τις γιορτές και κυρίως σ αυτές προς τιμήν της χθόνιας θεάς Ίσιδος. Η νηστεία ήταν το «εισιτήριο» για την είσοδο στον ιερό χώρο των εορτών , εξαγνισμένος και καθαρός. Όμως και στον Χριστιανισμό βλέπουμε να κυρίαρχη η νηστεία. Νήστευαν ο Μωυσής , ο Δαβίδ και οι προφήτες, ο Χριστός και οι Απόστολοι.
Η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη νηστεία των χριστιανών είναι αυτή προ του Πάσχα, σε ανάμνηση των Παθών και της Ανάστασης του Κυρίου.
Την νηστεία της Σαρακοστής τηρούσαν αυστηρά οι πρώτοι Χριστιανοί τρώγοντας μία μόνο φορά την ημέρα ξερό ψωμί και πίνοντας λίγο νερό.
Το πρότυπο του Μωυσή και του Χριστού που νήστεψαν σαράντα μέρες στην έρημο , καθόρισε την προ του Πάσχα διάρκεια της νηστείας που ονομάστηκε Τεσσαρακοστή.
Η χριστιανική πίστη δίνει ιδιαίτερη σημασία στην πνευματική μετάνοια και η νηστεία γίνεται ένας τρόπος για πνευματική κάθαρση και έκφραση της χριστιανικής αγάπης.
