Εδώ και αιώνες το ερώτημα Γιατί ο Ιούδας πρόδωσε τον Χριστό, αποτελεί αντικείμενο θεολογικής και ιστορικής έρευνας. Μία άποψη είναι ότι ο Ιούδας δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο Ιησούς είναι όντως ο Μεσσίας. Ίσως να τον θεωρούσε ως έναν ακόμη «επαναστάτη» από τους πολλούς που κατά καιρούς εμφανίζονταν στην περιοχή, εκείνη την εποχή.
Μία ακόμα άποψη υποστηρίζει ότι ο Ιούδας πίστευε πως αν ο Ιησούς έπεφτε στα χέρια των Ρωμαίων θα επακολουθούσε επανάσταση του λαού, αφού προ ολίγου τον είχε υποδεχθεί σαν ήρωα. Θέλησε δηλαδή να τον «χρησιμοποιήσει» για πολιτικούς λόγους.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που είναι σίγουρο σύμφωνα με τις Γραφές είναι πως ο Ιούδας μετάνιωσε για την πράξη του και μάλιστα επιχείρησε να επιστρέψει τα αργύρια στους ιερείς για να εξιλεωθεί. Δεν μπήκε όμως στον κόπο να ζητήσει μια απλή συγνώμη. Το τέλος του Ιούδα ήταν τραγικό.
Στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο αναφέρεται ότι μετά τη σύλληψη του Ιησού και πριν την εκτέλεση του, ο Ιούδας γεμάτος τύψεις επέστρεψε τα τριάντα αργύρια στους ιερείς και κρεμάστηκε.
Λέγεται ότι δεν πέθανε αμέσως αλλά ταλαιπωρήθηκε αρκετά! Στις Πράξεις των Αποστόλων αναφέρεται ότι όταν το σχοινί έσπασε και το άψυχο κορμί του σωριάστηκε στη γη, άνοιξε και ξεχύθηκαν τα σπλάχνα του.
Τις ημέρες αυτές, σε πολλές περιοχές της χώρας μας ακολουθείται ένα πανάρχαιο έθιμο ,το κάψιμο του Ιούδα. Είναι άγνωστο το πόσο παλιό είναι το έθιμο αυτό και από ποιους προήλθε.
Το κάψιμο γίνεται σε άλλες περιοχές τη Μεγάλη Πέμπτη και σε άλλες τη Μεγάλη Παρασκευή. Αχυρένια ομοιώματα του Μαθητή του Ιησού παραδίδονται στην πυρά σε μια προσπάθεια να τιμωρηθεί ο προδότης και να στιγματιστεί η πράξη του.