Αντίθετα με τον επικοινωνιακό κατακερματισμό των Μ.Μ.Ε., “επικοινωνιακή” θεολογία κομίζει το ευαγγελικό μήνυμα, όχι όμως ως αστείρευτο και απόλυτο δόγμα, αλλά ως σταυροαναστάσιμη θυσία και ενσάρκωση της αγάπης.
Η ορθοδοξία αναζητά το “πραγματικά πραγματικό”, το «όντως της φύσεως του πραγματικού ως κοινωνία και την πραγματική αναφορικότητα του ως θεομορφία».
Πιο συγκεκριμένα, η “επικοινωνιακή” θεολογία είναι απεγνωσμένη αναζήτηση της αρχέγονης κοινωνίας που χάθηκε, κοινωνίας όχι μόνο μεταξύ των ανθρώπων αλλά κυρίως ως αποκαλυπτικής επικοινωνίας του Θεού με τον άνθρωπο, η οποία εδραιώνεται και εξαγιάζεται ως μέθεξη στο Σώμα του Χριστού μέσω του αγιοπνευματικού φωτισμού και της λειτουργικής διάστασης της προσευχής.
«Η επικοινωνία συνειδητοποιώντας την απώλεια της θεομορφίας της κοινωνίας με τον Θεό, είναι ανώτερη συναίσθηση της αλλοτρίωσης της σχέσης του κτιστού με το άκτιστο, εκφραζόμενη ακριβώς ως πλήρη συναίσθηση της απώλειας της αρχέγονεης κοινωνίας. Η απώλεια αυτή αναδύεται απ’ την αυτοσυνείδηση του κτιστού πλάσματος, το οποίο εφευρίσκει την επικοινωνία ακριβώς ως τελευταία απόπειρα να θυμηθεί και να αναπλάσει την πρωταρχική απολεσθείσα Κοινωνία»[1].
Παραπομπές:
[1] Του Ιδίου, Από την Επικοινωνία στην Κοινωνία , σελ. 321. Ο ίδιος σημειώνει: «The orthodox “Communicative Theology” is not a “communication” of transmission of secular events between the “world” and the social becoming, but the replacement of conventional expression itself of secular “communication” for the communication of each personally unprecedented existence towards neighbor and God. The secular “communication” itself is self-refuted when it is considered that it relies on already consciousness of detaching and separation from the original society of the Maker! Consequently the reconnection of communion with God (via the Incarnation of Son) is already the overshooting of the fallen, estranged, secular communication and the re-establishment of the perfect society of original unity of love!» (Του Ιδίου, Fundamental structures and bases of orthodox communicative theology, εκδ. Γρηγόρη, Αθήνα 2004, σελ. 19).