Η ευωδία του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη
Ένας κύριος από τη Θεσσαλονίκη επισκεπτόμενος τη μονή τον Σεπτέμβριο του 2007 διηγήθηκε στις μοναχές το εξής θαυμαστό:
Ένας Γέροντας από το Άγιον Όρος, που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του, του έστειλε ένα βιβλίο με τον βίο του οσίου. Το παρέλαβε από το ταχυδρομείο, το άφησε στο αυτοκίνητο και πήγε στην εργασία του. Το μεσημέρι όταν άνοιξε το αυτοκίνητο γέμισε άρρητη ευωδία. Κατάπληκτος και αλλοιωμένος έψαχνε να βρει την πηγή της ευωδίας. Προερχόταν από τη φωτογραφία του οσίου στο εξώφυλλο του βιβλίου και μάλιστα από το επιγονάτιο. Επέστρεψε σπίτι του απορημένος και είπε και στον υιό του να δει το βιβλίο. Γέμισε κι εκείνος ευωδία. Το βιβλίο ευωδίαζε μία ημέρα ολόκληρη και μετά σταμάτησε. Τηλεφώνησε στον Γέροντα στο Άγιον Όρος, για να του αναφέρει για το θαυμαστό γεγονός. Τον ρώτησε πού είχε το βιβλίο που του έστειλε. Εκείνος του απάντησε ότι το είχε στο προσκεφάλι του, γιατί είχε περάσει μία μεγάλη δοκιμασία και παρακαλούσε τον όσιο Γεώργιο, ο οποίος τον επισκέφθηκε τάχιστα και τον βοήθησε.
Μία κυρία από τη Σίψα, που μένει στη Δράμα, τον Αύγουστο του 2008 είχε πάει στο μοναστήρι για την κυριακάτικη λειτουργία. Φεύγοντας κατά λάθος στραβοπάτησε και στραμπούληξε το πόδι της. Εκείνη την ώρα δεν αισθάνθηκε τίποτε, όταν όμως πήγε σπίτι της άρχισε να την πονά και όλο να χειροτερεύει. Επισκέφθηκε τον ιατρό και της είπε οπωσδήποτε να παραμείνει κλινήρης επί ένα εικοσαήμερο για να βοηθηθεί. Όπως ήταν φυσικό στενοχωρήθηκε πολύ, γιατί ήταν μεγάλη ανάγκη να εργασθεί. Παρακάλεσε θερμά τον όσιο να τη βοηθήσει. Την άλλη ημέρα ξύπνησε εντελώς καλά. Ο όσιος είχε εισακούσει την απλή και ταπεινή της δέηση.
Μία κυρία από τον Καναδά είχε ασθενήσει και είχε πάθει νευρικό άγχος. Ο ιατρός της έδωσε διάφορα φάρμακα, τα οποία όμως είχαν πολλές παρενέργειες και την ταλαιπωρούσαν. Πίστευε ότι ο όσιος Γεώργιος θα την κάνει καλά. Τον αισθανόταν δίπλα της και προσευχόταν σε αυτόν να τη συνδράμει. Ένα πρωί έγινε το θαύμα. Αισθάνθηκε ένα χέρι πίσω από το κεφάλι της να τράβηξε κάτι σαν μαγνήτης. Αμέσως σηκώθηκε καλά και αισθανόταν περίφημα. Επισκέφθηκε το μοναστήρι για να ευχαριστήσει τον όσιο και να τον προσκυνήσει, μαθαίνοντας με χαρά και για την αγιοκατάταξή του.
Τον όσιο, όπως λέει, τον έχει πάντοτε στην καρδιά της και τον επικαλείται, μαζί με όλη την οικογένειά της.
Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 453.
