Στα χρόνια της ελληνικής επαναστάσεως του 1821, λίγο πριν τη μεγάλη καταστροφή της Χίου, το νησί λεηλατήθηκε από τους Τούρκους. Δύο Έλληνες, ενώ έφευγαν για να γλυτώσουν, συνάντησαν ένα Τούρκο. Εκείνος τότε τους έδωσε μια εικόνα, λέγοντας:
– Πάρετε αυτή τη Μεριέμ (Μαρία).
Οι Έλληνες κοντοστάθηκαν διστακτικοί, οπότε ο Τούρκος εξηγήθηκε:
– Προσπάθησα μ’ ένα τσεκούρι να την κομματιάσω, για να βάλω τα σανίδια στη φωτιά. Το τσεκούρι χτύπησε πολλές φορές την εικόνα, εκείνη όμως δεν έπαθε τίποτε. Την κοίταξα προσεκτικά και είδα το εικονιζόμενο πρόσωπο να μου χαμογελά. Κατάλαβα ότι η πίστη σας είναι μεγάλη κι ότι η εικόνα αυτή δεν πρέπει να καταστραφεί. Να την πάρετε και να την βάλετε στην εκκλησία σας.
Οι Έλληνες την πήραν, την έκρυψαν σ’ ένα σακκί και ξεκίνησαν για το Ρεϊζδερέ της Μικράς Ασίας. Η εικόνα τοποθετήθηκε στον ναό της μονής του Αγίου Νικολάου, όπου γρήγορα έγινε η παρηγοριά των δυστυχισμένων και ο ιατρός των ασθενών. Μεταξύ των πολλών της θαυμάτων αναφέρουμε το εξής:
Κάποια γυναίκα άρρωστη ζήτησε από την Παναγία να τη θεραπεύσει κι έταξε σαν αφιέρωμα να της προσφέρει τα βραχιόλια της. Πράγματι έγινε καλά. Η μεγάλη όμως απόσταση του τόπου της από το Ρεϊζδερέ την εμπόδιζε να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή της. Πάντως δεν έπαυε να σκέπτεται την υποχρέωσή της απέναντι στην Παναγία.
Κάποια μέρα είδε με κατάπληξη ότι τα βραχιόλια της έλειπαν. Υπέθεσε ότι της τα έκλεψαν. Ξεκίνησε τότε να πάει στο μοναστήρι και ν’ αναπληρώσει την αξία τους με χρήματα.
Όταν έφθασε, ανέφερε στην ηγουμένη το γεγονός, κι εκείνη την οδήγησε μπροστά στην εικόνα. Εκεί, με μεγάλη κατάπληξη, αντίκρυσε τα δυο της βραχιόλια, που με μυστηριώδη τρόπο είχαν βρεθεί πριν από μερικές μέρες κοντά στ’ άλλα αφιερώματα. Η Παναγία είχε εκπληρώσει την επιθυμία της πιστής γυναίκας.
(*) Οι πρόσφυγες από το Ρεϊζδερέ έφεραν την εικόνα αυτή, μετά από πολλές περιπέτειες, στην Ιεράπετρα της Κρήτης, όπου κτίσθηκε προς τιμήν της ο ναός της Παναγίας Ελεούσας.
Από το βιβλίο: ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2014, σελ. 71.