Δέκα χλμ. βόρεια της πόλης των Σερρών και δύο (από τον οικισμό του Μετοχίου), με σε ένα καταπράσινο τοπίο, στο βάθος μιας χαράδρας, βρίσκεται η γυναικεία Ι.Μ. Παναγίας της Βύσσιανης.
Ιδρύθηκε το έτος 1972 με πρωτοβουλία Σερραίων πιστών. Τη σημερινή της μορφή (καθολικό, παρεκκλήσι, τραπεζαρία, έκθεση εργόχειρων, κελιά Μοναχών), απέκτησε έπειτα από προσπάθειες ετών.
Η μονή αυτή πήρε το όνομά της από ένα χωριό που βρίσκεται κοντά της και ονομάζεται Βύσσιανη. Δεν διασώζονται παλιά λατρευτικά σκεύη και βιβλία. Τις πρώτες πληροφορίες γι᾿αυτό το χωριό τις παίρνουμε από ένα έγγραφο γραμμένο το έτος 1320. Περισσότερες πληροφορίες, όμως, έχουμε από άλλα έγγραφα που γράφτηκαν λίγα χρόνια αργότερα (1328-1344). Το χωριό αυτό καταστράφηκε το 1916 από τον βουλγαρικό στρατό και σήμερα σώζονται μόνο τα ερείπιά του.
Η μονή κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο Μακεδόνων και ως κρύπτη όπλων και πυρομαχικών. Υπέστη ζημιές την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων 1912-1913 και ερημώθηκε. Για τη διόρθωση των ζημιών της οργανώθηκε μία αδελφότητα που ονομαζόταν «Αγαθοεργός Αδελφότης». Πρώτη μέριμνα της Αδελφότητας ήταν η ανακατασκευή του παλαιού ναού της μονής. Τα έργα της ανακατασκευής ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 1925 και τελείωσαν το 1928, ενώ τα εγκαίνια έγιναν στις 17 Σεπτεμβρίου του 1925. Τη θέση αυτής της Αδελφότητας παίρνει ένα άλλο σωματείο που ιδρύεται την ίδια εποχή. Το σωματείο αυτό ονομάζεται «Σύλλογος Κυριών και Δεσποινίδων Βησσάνης».
Στη μονή αυτή βρίσκεται και η θαυματουργική εικόνα της Παναγίας. Η λαϊκή παράδοση λέει ότι αυτήν την εικόνα τη βρήκε ένας γεωργός στο μέρος όπου χτίστηκε ο ναός. Ο γεωργός έβλεπε ότι επί τέσσερις νύχτες ανάβλυζε από αυτό το μέρος μυστηριακό φως. Σε θαύμα, επίσης, αιτιολογούν την ύπαρξη άφθονου νερού. Το Αγίασμα, επί σειρά ετών αποξηραμένο, σαν από θαύμα της Παναγίας, την παραμονή της γιορτής της (14 Αυγούστου1996), άρχισε να αναβλύζει ασταμάτητα μέχρι και σήμερα.