Όλοι οι Χριστιανοί, και μάλιστα όλως ιδιαιτέρως εμείς οι Αγιορείτες Μοναχοί, βιούντες συνεχώς μέσα στην Θεομητορική στοργή της Παρθένου, ας έχουμε πάντοτε ένα φόβο και μία ανησυχία, μήπως αποδειχθούμε ανάξιοι αυτής της στοργής της Παναγίας μας, μήπως στενοχωρούμε την αγιωτάτη και στοργικωτάτη Μητέρα μας, μήπως δεν την αναπαύουμε και την κάνουμε να πονά με την εμπαθή μας κατάσταση, με την σκληροκαρδία, την αχαριστία και αμετανοησία μας. Γι’ αυτό ας παρακαλούμε την Παναγία μας να μας βοηθά να μη φανούμε αχάριστα και ανάξια τέκνα Της, εφόσον έχουμε την ευλογία να έχουμε τέτοια Μητέρα, και ιδίως όσοι έτυχαν της μεγάλης χάριτος και ευλογίας να γίνουν και κατά ένα ιδιαίτερο τρόπο παιδιά Της εδώ στο Περιβόλι Της, στο Αγιώνυμο Όρος, όπου η ευλογία Της είναι τόσο απτή και τόσο καθημερινή σε όλους μας.
Η Κυρία Θεοτόκος πολύ ευαρεστείται όταν μας βλέπει να αγαπούμε τον μονογενή Της Υιό, όταν μας βλέπει να μην έχουμε άλλο μεγαλύτερο πόθο στη ζωή μας από το πως θα ενθρονίσουμε στην καρδιά μας τον Σωτήρα Χριστό. Και όπως εκείνη στις άγιες εικόνες Της φαίνεται να βαστάζει τον Χριστό με αγάπη πολλή αλλά και σεβασμό, διότι τον βαστάζει όχι μόνον ως Υιό Της αλλά και ως Θεό Της, έτσι κι εμεις να είμαστε πάντοτε Χριστοφόροι, να βαστάζουμε στην καρδιά μας τον Χριστό. Αυτό θα δίνει πολύ χαρά στην Παναγία μας.
Ευγνωμονούμε την Παναγία μας για όλες τις ευεργεσίες Της προς το ανθρώπινο γένος και προς εμάς τα ανάξια παιδιά Της. Την ευχαριστούμε, Την δοξάζουμε, Την περιβάλλουμε με χαρά και αγαλλίαση. Πανηγυρίζουμε με ευφροσύνη πνευματική τις άγιες Θεομητορικές εορτές Της. Την ικετεύουμε να βοηθά τον κάθε ένα από μας, στον προσωπικό μας αγώνα, ώστε να ευαρεστούμε όλοι τον μονογενή Της Υιό με τη μετάνοιά μας, με την αγάπη μας, με την προσευχή μας, με την υπακοή μας στο άγιο θέλημά Του.
Την παρακαλούμε ως Υπέρμαχο Στρατηγό του Γένους μας να σκεπάζει το Γένος μας, καίτοι εμείς λόγω των αμαρτιών που κάνουμε δεν είμαστε άξιοι να έχουμε την ευλογία του Χριστού και της Παναγίας μας. Εκείνη όμως ως στοργική Μητέρα μας να παραβλέπει την αδυναμία μας και να μακροθυμεί· να γίνεται αυτό που λέμε στην δοξολογία απευθυνόμενοι στον Κύριο: «παράτεινον το έλεός σου τοις γινώσκουσί σε». Και να οδηγεί όλους μας και το Έθνος μας να μη εκκλίνουμε από την αγία Πίστη του μονογενούς Της Υιού, του Θεανθρώπου Χριστού, με την οποία το Γένος μας και έζησε και μεγαλούργησε και παρηγορήθηκε στις δύσκολες ώρες της Εθνικής δοκιμασίας.
Την παρακαλούμε ακόμη να είναι βοηθός μας την ώρα του θανάτου και της κρίσεώς μας και να μεσιτεύει με τις ακοίμητες πρεσβείες Της προς τον Υιό Της και Θεό μας υπέρ τελείας αφέσεως των αμαρτιών μας. Τέλος να μας αξιώσει, αφού καλώς τελειώσουμε τον αγώνα της παρούσης ζωής, να ευρεθούμε στην ατελεύτητη χαρά της Βασιλείας των Ουρανών.
Από το περιοδικό “Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ”, Έκδ. Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, τ. 29 (2004), άρθρο: «ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΤΑΠΕΙΝΩΝ ΛΟΓΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΟΜΗΤΟΡΟΣ», σελ. 57 (αποσπάσματα).