Η θέωση της κτίσεως
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου
Η οντολογική σχέση του κτιστού κόσμου με τις άκτιστες θείες προόδους της τριαδικής θεότητας διακόπηκε με την ανυπακοή των πρωτοπλάστων[1].
Η θέωση του κτιστού ήταν ανέφικτη εξαιτίας της προπατορικής αμαρτίας. Το οντολογικό πταίσμα του Αδάμ, η προσπάθεια δηλαδή του ανθρώπου να υποκαταστήσει τον ίδιο το Θεό, συνεπέφερε τη φθορά και το θάνατο, αφού «ἐξ οὐκ ὄντων κτιστός κόσμος ἔστρεψε τήν κοινωνία του πρός τόν ἐξ οὐκ ὄντων κτιστό ἄνθρωπο»[2]. Έτσι παρέμενε ως διαχρονική αδυνατότητα η σωστική επέμβαση στην κτίση και στην ιστορία οποιουδήποτε, εκτός του Θεού.
Η άρση όμως και η αποβολή του προπατορικού αμαρτήματος, η ανακαίνιση του «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν» κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό και η επάνοδος του ανθρώπου στην παραδείσια κατάσταση επιτυγχάνεται μέσω του απολυτρωτικού έργου του “ἐνανθρωπίσαντος Θεοῦ Λόγου”. «Ὁ Θεός Λόγος γίνεται ἀληθής ἄνθρωπος, καί διά τῆς σαρκώσεως, τῆς διδασκαλίας, τοῦ σταυρικοῦ θανάτου καί τοῦ κορυφαίου γεγονότος τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ, ἁπαλλάττει τόν ἄνθρωπον ἐκ τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου καί χορηγεῖ εἰς αὐτόν τῆς ἐλευθερίαν, ἀναγέννησιν, ἀνακαίνισιν καί ζωήν»[3].
Παραπομπές:
[1] Βλ.,Σχ., Ματσούκα Νίκου, Δογματική και Συμβολική Θεόλογία Β’, σελ. 202-216, Ξεξάκη Νικολάου, Ορθόδοξος Δογματική Γ’, σελ. 198-224, Ανδρούτσου Χρήστου, Δογματική της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, σελ. 145-164.
[2] Νικολαΐδη Νίκου, Ανάλεκτα (περί τοῦ ὄντως Ὄντος καί τῶν ὄντων), τόμος Α’ , εκδ. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 2002, σελ. 51.
[3] Ξεξάκη Νικολάου, Ορθόδοξος Δογματική Γ’, σελ. 225-226.
