Μεταξύ των θεραπευθέντων του Αγίου Ευθυμίου, ήταν και ο γιος του Σαρακηνού φύλαρχου Ασπέβετου, ο οποίος έπασχε από παράλυση.
Ο Ασπέβετος και ολόκληρη η φυλή του, μετά από αυτό το γεγονός βαφτίστηκαν και έγιναν Χριστιανοί. Κατόπιν ο Ασπέβετος με την προτροπή του Αγίου Ευθυμίου χειροτονήθηκε από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων επίσκοπος, γνωστός ως Πέτρος επίσκοπος Παρεμβολών και ήταν ο πρώτος Άραβας επίσκοπος, ο οποίος αντιπροσώπευε τους Άραβες σκηνίτες της περιοχής στην Οικουμενική Σύνοδο της Εφέσου το 431 μ.Χ.
Ο Ασπέβετος, γνωστός ως επίσκοπος Πέτρος πλέον, κινούμενος από ευγνωμοσύνη έχτισε τη Λαύρα του Αγίου Ευθυμίου, η οποία έφτασε σε μεγάλη ακμή με τη σύνοδο της Χαλκηδόνας το 451 μ.Χ., οπότε με την φωτεινή παρουσία του Αγίου Ευθυμίου έγινε το κάστρο της Ορθοδοξίας στην Παλαιστίνη.
Με εντολή του Αγίου λίγο πριν πεθάνει, η Λαύρα μετατράπηκε σε Κοινόβιο. Σε διάστημα επτά ετών από τον θάνατο του Αγίου, η Λαύρας περιλάμβανε μια ευρύχωρη Εκκλησία, κοιμητήριο, κοινή τράπεζα, μαγειρείο, πολλά κελλιά, σταύλους, ένα πύργο, μεγάλες δεξαμενές νερού και άλλους βοηθητικούς χώρους. Οι εργασίες αυτές έγιναν με εντολή του Πατριάρχου Ιεροσολύμων και υπό την επίβλεψη του διακόνου Ιεροσολύμων Φειδίου.
Το Μοναστήρι στην μακραίωνη ιστορία του, 8 περίπου αιώνων, καταστράφηκε πολλές φορές από βαρβαρικές επιδρομές και από σεισμούς. Το 616 από τους Πέρσες, το 637 από τους Άραβες, το 659 και το 747 από σεισμούς, το 1009 από τον Χαλίφη Χακίμ και τέλος το 1260-70 από τον Κιρκάσίο Μαμελούκο Σουλτάνο Baibars al Malek az-Zahir. Κατά τους επόμενους αιώνες, το μοναστήρι κατοικήθηκε πότε από μοναχούς και πότε από αραβικές φυλές, οι οποίες κατά καιρούς εξουσίαζαν την περιοχή.
Σήμερα η Μονή είναι κατεστραμμένη και μόνο τα ερείπιά της σώζονται.Εκεί, την ημέρα εορτής του Αγίου, τελείται υπαίθρια Θεία Λειτουργία, με ειδική άδεια από την αρχαιολογική υπηρεσία του κράτους του Ισραήλ.
Εκτός, όμως, από τα ερείπια της Λαύρας του Αγίου Ευθυμίου στην έρημο, υπάρχει και η ιερά μονή Αγίου Ευθυμίου στην παλαιά πόλη των Ιεροσολύμων.