Αλλά φρόντισε από την αρχή να φτιάξει ορνιθώνα με αρκετές κότες, για να έχει το φρέσκο αβγουλάκι του καθημερινά. Ξέχασε πως το Άγιον Όρος είναι τόπος νηστευτών και βιαστών, ότι με την εγκράτεια το σώμα νεκρώνεται και ζώνεται η ψυχή και κοσμείται και οικητήριο του Αγίου Πνεύματος αναδεικνύεται και μυστικά ενώνεται με τον Κτίστη της. Με ένα τέτοιο βάρος στη ζωή πως ο μοναχός θα αποκτούσε ικανότητα, μέσα σ’ όλα αυτά τα υλικά αγαθά, ν’ αναλάβει στην καρδιά του τον ελαφρό ζυγό του Χριστού; Του χρειαζόταν ν’ απογυμνωθεί από τα αγαθά του και να ενδυθεί τον νέο χιτώνα της εγκράτειας, με την οποία θα κέρδιζε τη θεϊκή απόλαυση.
Η Παναγία έβλεπε από το ύψος του τόπου Της τις σκέψεις και τα έργα αυτού του μοναχού και λυπόταν για τη συμπεριφορά του. Τότε παρουσιάσθηκε και τον μάλωσε με ύφος αυστηρό:
-Ήρθες εδώ, να μου χαλάσεις το Περιβόλι μου;
Αυτός ο έλεγχος της Παναγίας υπήρξε αρκετός να συνετισθεί ο μοναχός και στο εξής να έχει εναρμονισμένη τη ζωή του στο Πνεύμα του Αγίου Όρους και στην πρακτική των άλλων ασκουμένων μοναχών.
Από το βιβλίο «Γεροντικό της Παναγίας» – Αρχ. Θεοφύλακτος Μαρινάκης