Ήταν ξημερώματα 28ης Ιανουαρίου του 2008, όταν ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, νικημένος από την επάρατη νόσο…κατέθετε τα όπλα…
«Θέλω να φύγω, δεν αντέχω άλλο», είχε εκμυστηρευτεί στους στενούς του συνεργάτες το δύσκολο απόγευμα της 27ης Ιανουαρίου ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.
Στο πέρασμα επτά ολόκληρων μηνών η εικόνα του είχε αλλοιωθεί. Τα σημάδια της ασθένειας έκαναν μέρα με τη μέρα όλο και πιο αισθητή την παρουσία τους, στο πρόσωπό του, τη φωνή του, τις δυνάμεις που σιγά σιγά τον εγκατέλειπαν.
«Ήταν ένας ήσυχος θάνατος. Δεν υπέφερε στο τέλος. Προσευχόμασταν διαρκώς γι’ αυτόν, ενώ χθες το απόγευμα τελέσαμε το μεγάλο ευχέλαιο και του διαβάσαμε την συγχωρητική ευχή. Έφυγε έτοιμος, έχοντας εξομολογηθεί και προετοιμασθεί πνευματικά», δήλωσε δακρυσμένος στην εφημερίδα «Καθημερινή» ο Μητροπολίτης Βρεσθένης κ. Θεόκλητος, ο οποίος ήταν πνευματικό τέκνο του Μακαριστού Χριστοδούλου. «Έχασα τον πατέρα μου», πρόσθεσε.
Τα μάτια του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου έκλεισε, σύμφωνα με την παράδοση και την τάξη της Εκκλησίας, ο αρχιδιάκονός του π. Άνθιμος.
Ο Μακαριστός Χριστόδουλος έσβησε ακριβώς 9 χρόνια και 9 μήνες μετά την πανηγυρική εκλογή του το 1998 στο Αρχιεπισκοπικό Θρόνο των Αθηνών.