Μια εκ βαθέων συνέντευξη του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Κυρού Χριστοδούλλου με τον τρόπο που συνήθιζε να μιλά για όλους και για όλα. Απλά, προσιτά και κυρίως χωρίς…φόβο και πάθος.
«Θέλετε η Εκκλησία να έχει λόγο και να υψώνει τη φωνή της; Ή θέλετε η Εκκλησία να είναι μουγκή και να κάθεται στη γωνιά της», απαντά με τον ξεχωριστό δικό του τρόπο ο Χριστόδουλος στην ερώτηση του δημοσιογράφου πως τον κατηγορούν ότι η Εκκλησία θέλει να έχει λόγο και να παρεμβαίνει στην πολιτική κατάσταση της χώρας.
Δηλώνει «εργασιομανής» και τολμά να παραδεχτεί ότι συχνά τον έπιαναν τα κλάματα λόγω μοναξιάς από τη στιγμή που ανέβηκε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο.
Ως παιδί προσφύγων και ο ίδιος ο Χριστόδουλος, καθώς οι γονείς του εγκατέλειψαν την Ανδριανούπολη για να εγκατασταθούν στην Ξάνθη με τη συνθήκη της Λωζάνης, περιγράφει με γλαφυρά χρώματα την πορεία μιας ζωής που τον οδήγησε σε μια προς μια στις επιλογές που τελικά έκανε.
Τολμά ακόμα και να συζητήσει ανοιχτά το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας. Άλλωστε, από την εποχή ακόμα που ήταν ο μαχητικότατος Μητροπολίτης Δημητριάδος είχε επιδείξει τις πρώτες ριπές του αγώνα του για την υπεράσπιση των εκκλησιαστικών κεκτημένων, υπεραμυνόμενος της εκκλησιαστικής περιουσίας απέναντι στον τότε Υπουργό Παιδείας Αντώνη Τρίτση…
Για όλα αυτά και για πολλά άλλα ακόμα, μιλά ο Χριστόδουλος, ο Αρχιεπίσκοπος που άφησε το στίγμα του βαθιά χαραγμένο στον κλήρο, αλλά και στις καρδιές του λαού ως μια σημαντική πολύπλευρη προσωπικότητα, στην τελευταία του συνέντευξη.
Φωτογραφία: Χρήστος Μπόνης