Για όσους πιστούς γνώρισαν εν ζωή αγίους Γέροντες, τους οποίους, μετά την κοίμηση, η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία προχώρησε στην αγιοκατάταξή τους, έχουν να λένε πως η μεταθανάτια παρουσία των Οσίων αυτών ψυχών είναι εντονότερη και εναργέστερη σε σχέση με την περίοδο που ήταν οι Πατέρες στη γη. Βλέπετε, η παρρησία που απέκτησαν οι άγιοι αυτοί, όσο στη γη και να ήθελαν να την κρύψουν, τώρα φωνάζει, αδυνατεί να κρυφθεί και αποκαλύπτεται.
Έλεγε ο άγιος Γέροντας Παΐσιος ο Εζνεπίδης για τον πνευματικό του νουνό, τον Όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη: «Η προηγούμενη μεγάλη άσκησή του για την αγάπη του Χριστού, μαζί με την μεγάλη του αγάπη και ταπείνωση, τού έφερε και αυτή την μεγάλη πνευματική εξέλιξη, να πετάη τώρα Αγγελικά και να αγάλλεται, γιατί βοηθάει περισσότερους πονεμένους ανθρώπους και για το ότι δοξάζεται περισσότερο και το όνομα του Θεού» (Μ. Παϊσίου, Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, Ι. Ησυχ. Αγ. Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσ/νίκης, 115).
Να ζητάμε, λοιπόν, τις πρεσβείες, να «φωνάζουμε» τη βοήθεια και αρωγή των αγίων. Τώρα, που δεν ευρίσκονται πλέον επί της γης, μπορούν και «τρέχουν»» και «πετούν» γρηγορότερα, όπου υπάρξει ανάγκη!