Αν ο άνθρωπος μπορούσε να σωθεί με μόνη την καλοσύνη και τα καλά έργα του, τότε δεν θα γινόταν ο Υιός του Θεού άνθρωπος και δεν θα υπήρχε λόγος να ιδρύσει την Εκκλησία του, διά του Αγίου Πνεύματος, την ημέρα της Πεντηκοστής. Άλλωστε, αν ο άνθρωπος μπορούσε να σωθεί δίχως τον Θεό, με μόνες τις δικές του δραστηριότητες, τότε ο άνθρωπος θα ήταν σωτήρας του εαυτού του.
Η Αγία Γραφή, όμως, μας πληροφορεί-εν Αγίω Πνεύματι-ότι, εκτός του Ιησού Χριστού, δεν υπάρχει άλλο όνομα, «υφ’ ω δεί ημάς σωθήναι». Ο μόνος, δηλαδή, σωτήρας όλων των ανθρώπων, όλων των εποχών, είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Ο Χριστός, ως ο μόνος Θεάνθρωπος, σώζει τους ανθρώπους με ένα σαφή και συγκεκριμένο τρόπο. Ο τρόπος αυτός είναι η ενσωμάτωση των ανθρώπων στο μυστηριακό σώμα του, την Εκκλησία. η ενσωμάτωση αυτή γίνεται με το μυστήριο του Βαπτίσματος.
Το μυστήριο του Βαπτίσματος κάνει τον άνθρωπο μέλος του μυστηριακού σώματος του Χριστού, δηλαδή της Εκκλησίας. Ως μέλος της Εκκλησίας, ο πιστός δεν σώζεται μηχανιστικά-μαγικά. Στο σώμα της Εκκλησίας σώζεται ο πιστός, όταν παραμένει σ’ αυτό ζωντανός. Και παραμένει ζωντανός και αυξάνει χαρισματικά, όταν τηρεί τις προδιαγραφές αυτού του σώματος, της Εκκλησίας. Τις προδιαγραφές αυτές μας τις γνωστοποίησε ο Χριστός, κατά την ιστορική φανέρωσή του στη γη.