Ἔδειχνε καλή συμπεριφορά καί ὑπακοή καί οἱ βλέψεις μας γι’ αὐτόν ἦταν πολύ θετικές.
Τό φθινόπωρο τοῦ 1990 συννέφιασε ἀπό λογισμούς. Τοῦ προτείναμε νά κάνη ὑπομονή καί νά ὑπακούη πλέον τόν καινούργιο Ἕλληνα Διευθυντή. Αὐτός ἀντί νά συμμορφωθῆ, ἑτοίμαζε τά πράγματά του γιά ἀναχώρησι. Δέν ἀπέμενε παρά ὁ τρόπος δραπετεύσεως. Τά πράγματά του ἤδη τά εἶχε τοποθετήσει σέ τρία χαρτόκουτα. Ἕνα ἀπόγευμα μέ πλησίασε καί μοῦ ἀποκάλυψε τά ἑξῆς: «Πάτερ, ἑτοιμάσθηκα νά φύγω, ἀλλά σήμερα τό πρωΐ στίς 5 ἡ ὥρα ἕνας Γέροντας εὐρωπαῖος Κληρικός ἦλθε στόν ὕπνο μου. Μέ κυττοῦσε μέ αὐστηρό βλέμμα καί μέ ρώτησε στήν γλῶσσα μας, τήν σουαχίλλι: «Αὐτά τά πράγματα γιά ποῦτά ἑτοιμάζεις;». ’Εγώ τόν παρακολουθοῦσα φοβισμένος, χωρίς νά μπορῶ νά ἀρθρώσω λέξι. Καί ἐκεῖνος συνέχισε: «Πρόσεχε, ἐάν θά φύγης ἀπό τήν ’Ορθόδοξη ’Εκκλησία, θά δῆς τί μεγάλα κακά θά ἐπακολουθήσουν στήν ζωή σου». Αὐτά μοῦ εἶπε καί ἐξαφανίσθηκε.
Τό ἀπόγευμα πήγαμε μαζί στήν ἐκκλησία τῆς Ἱεραποστολῆς, τοῦ Ἁγίου Γεωργίου γιά τόν Ἑσπερινό. Προσκυνώντας τίς εἰκόνες, κοντοστάθηκε σέ μία καί ταραγμένος μοῦ εἶπε: «Νά, πάτερ, αὐτός εἶναι ὁ Ἅγιος πού ἦλθε στόν ὕπνο μου. » Ἦταν ὁ Ἅγιος Νεκτάριος.
Τό λυπηρό ἦταν ὅτι δέν κατώρθωσε νά νικήση τούς λογισμούς του καί μετά ἀπό δύο μῆνες, δηλ. τήν παραμονή τῶν Θεοφανείων τοῦ 1991 ἔκλεψε μέ δόλο τό αὐτοκίνητο τῆς ‘Ιεραποστολῆς, ἐπῆρε τά πράγματά του καί ἔφυγε γιά τό Λουμπουμπάσι. Μετά ἀπό μία ἑβδομάδα συνελήφθηκε ἀπό Ἕλληνες καί ὡδηγήθηκε στίς φυλακές. Ἔπαθε καί ἄλλα δεινά καί τελευταῖα ἔχασε καί τήν πίστι του, στήν ὁποία μόλις πρίν ἕνα χρόνο εἶχε μπῆ. Τά λόγια τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου ἐπαλήθευσαν πλήρως.
από το βιβλίο: ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΓΚΟ – ΜΟΝ.ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗ – ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ 1995
Πηγή:simeiakairwn