Ο Αββάς Μακάριος και η Θεία Κοινωνία
Στην εφημ «Κιβωτός της Ορθοδοξίας»
Ένας άσωτος νέος στην Αλεξάνδρεια γοητεύτηκε από την ομορφιά μιας παντρεμένης γυναίκας, που ήταν υπόδειγμα τιμιότητος και σωφροσύνης.
Επειδή κατάλαβε πως ήταν αδύνατον να την παρασύρει στα δίχτυα του με άλλο τρόπο, πήγε σ’ ένα μάγο και του έταξε πολλά χρήματα, αν κατόρθωνε με την σκοτεινή του τέχνη να τη φέρει στο σκοπό του. Ούτε έτσι κατάφερε όμως αυτό που ήθελε. Ο μάγος τότε, από εκδίκηση, έκανε να φαίνεται η νέα στα μάτια των ανθρώπων σαν ζώο και συγκεκριμένα φοράδα.
Έτσι την βρήκε ο άνδρας της το βράδυ που γύρισε στο σπίτι από την δουλειά του. Απαρηγόρητος για την συμφορά, φώναξε τους ιερείς να κάνουν αγιασμό και να προσευχηθούν γι’ αυτήν. Κατάλαβε πως όλα αυτά οφείλονταν σε διαβολική ενέργεια. Βλέποντας όμως πως δε γινότανε τίποτε, την τρίτη μέρα έδεσε από το λαιμό την δυστυχισμένη γυναίκα και την οδήγησε στον Όσιο Μακάριο, που η φήμη του, σαν θαυματουργού, είχε απλωθεί σ’ όλη την Αίγυπτο.
Στον δρόμο, τον σταματούσαν οι καλόγηροι και τον ρωτούσαν πού πήγαινε εκείνη τη φοράδα. Έτσι, αναγκαζόταν ο δυστυχισμένος να διηγείται σ’ όλους τη συμφορά του.
Σαν έφθασε στην σκήτη του Οσίου Μακαρίου, είπαν οι αδελφοί στον Όσιο, πως ένας άνθρωπος με μια φοράδα πήγαινε να τον επισκεφθεί. ¨Πώς σας ξεγέλασε ο διάβολος¨, τους είπε εκείνος αυστηρά ¨και βλέπετε έτσι το λογικό πλάσμα του Θεού σαν φοράδα; Εγώ το βλέπω γυναίκα, όπως είναι στην πραγματικότητα¨.
Πήγε τέλος ο άνθρωπος, κι αφού έβαλε μετάνοια στον γέροντα, του διηγήθηκε το κακό που τόσο ξαφνικά τον βρήκε. Ο Όσιος τον άκουσε με συμπόνια. Ύστερα έβαλε νερό σ’ ένα μικρό δοχείο, προσευχήθηκε, το ευλόγησε κι’ ερράντισε μ’ αυτό την δυστυχισμένη γυναίκα. Τότε την είδαν όλοι με την πραγματική μορφή της. Ο Όσιος τους εξήγησε πως το φαινόμενο εκείνο δεν ήταν τίποτε άλλο από φαντασία διαβολική.
Κατόπιν είπε στη γυναίκα συμβουλευτικά: «Μη λείπεις ποτέ από την Εκκλησία, όταν γίνεται Λειτουργία και να κοινωνείς συχνά, γιατί και τούτο το κακό σε βρήκε, επειδή έχεις μείνει πέντε εβδομάδες ακοινώνητη».
Ας έχουμε αυτά τα αγιαστικά και συμβουλευτικά παραδείγματα κατά νου συνεχώς, ώστε καί λειτουργική ζωή αρτιότερα να κάνουμε καί εντονότερη πνευματική ζωή να βιώνουμε.
