Εκεί στο όριο της λογικής και της τρέλας, στην κόψη της ολοκληρωτικής απόγνωσης, εμφανιζόταν πάντα Εκείνος. Μια βραδιά μου ψιθύρισε, «μη φοβάσαι, δεν θα σε αφήσω ποτέ…». Ξέρεις πόσες φορές άκουσα αυτή την φράση στην ζωή μου; κι όμως ποτέ κανείς δεν την εφάρμοσε. Όλοι εξαφανίστηκαν αφού πρώτα είχαν ασελγήσει στην ψυχή και στο κορμί μου. Απ’ όλες τις αγκαλιές, μονάχα η δική σου Χριστέ μοσχοβολούσε….
π. Λίβυος