Ο «μεταμορφωμένος» άνθρωπος
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου
Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από τη ζωή του γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ: « Τήν ἡμέρα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ἴσως τό 1924,ὅταν ἐργαζόταν ἀκόμα ὡς ζωγράφος στό Παρίσι, ὅπως ὁ ἴδιος διηγεῖται, τό οὐράνιο φῶς τόν ἐπεσκίασε μετά τή Θεία Μετάληψη. Ἱλαρόν, πλῆρες εἰρήνης καί ἀγάπης, τό φῶς αὐτό παρέμεινε μαζί του γιά τρεῖς μέρες. Ἔζησε τό γεγονός αὐτό σάν τή δική του ἀνάσταση καί ὅλο τό σύμπαν, πού νωρίτερα ἡ μνήμη τοῦ θανάτου μέ τραγικό τρόπο τό παρουσίαζε σέ αὐτόν ὡς νεκρό καί μάταιο, τώρα ἀναστήθηκε μαζί του. Οἱ λόγοι τοῦ Πάσχα “ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος” ἠχοῦσαν στά ἔγκατά του μέ συγκλονιστική δύναμη»[1].
Ο άνθρωπος που μεταμορφώνεται στο φως του Παναγίου Πνεύματος βιώνει όλα εκείνα τα εξαίσια και ανείπωτα μυστήρια που υπερβαίνουν την κτιστή φύση, λογική και φαντασία.
Βιώνει την “καλή αλλοίωση” διότι πραγματεύεται αφηρημένες δογματικές θεωρίες περί του φωτός αλλά αποκαλύπτεται σ’ αυτόν το φως ως γνώση και ζωντανή εμπειρία.
Παραπομπές:
[1] Ζαχαρία Αρχιμανδρίτου, Το άκτιστο φως στη ζωή και τη διδασκαλία του Γέροντος Σωφρονίου, περιοδ. Πειραϊκή Εκκλησία, αριθ. Φυλ. 191, Μάρτιος 2008, σελ. 27-28 (27-31).
