Ο πατήρ Ιωάννης το είπε στην πρεσβυτέρα του. Εκείνη σκέφθηκε και θυμήθηκε το όνομα και το προσκόμισαν στον όσιο. Την επομένη τον μνημόνευσε στην αγία πρόθεση και είπε ικανοποιημένος στον π. Ιωάννη: «Τώρα ήλθε και αυτός στο τραπέζι»!
Ένα πνευματικό τέκνο του οσίου πατρός διηγήθηκε πως σ’ ένα σαρανταλείτουργο προ των Χριστουγέννων έδωσε τα ονόματα των κεκοιμημένων για να μνημονεύονται. Μετά από ένα εσπερινό τον κάλεσε ο όσιος και του είπε: «Όλα καλά, αυτές οι ψυχές έρχονται στο τραπέζι και τρώνε, αλλά τη νονά σου δεν την έγραψες, στέκεται δίπλα παραπονεμένη…». Τίποτε δεν διέφευγε από τον θεοφώτιστο όσιο.
Μία κόρη του ιδίου αγάπησε τον μοναχικό βίο και κατόπιν νουθεσιών του οσίου Γεωργίου μετέβη στη μονή Αγίας Τριάδος Θηβών, για να μονάσει. Στην περίοδο του ανταρτοπολέμου, για να σώσει μία μονάδα του ελληνικού στρατού, δέχθηκε να θυσιάσει τη ζωή της.
Μετά την απελευθέρωση ο πατέρας της μοναχής δεν είχε καμμιά είδησή της και το ανάφερε στον όσιο. Ο όσιος του είπε: «Εκεί που είναι τώρα, είναι καλύτερα από πρώτα».
Μετά από καιρό έμαθε ο πατέρας από συγγενή του τον θάνατο της κόρης του. Αμέσως πήγε στον παρηγορητή του, τον όσιο. Εκείνος με συμπάθεια του είπε: «Δεν σου το έλεγα, για να το μάθεις από άλλον. Εγώ όλα τα έκαμα. Και τα τρίτα, και τα ένατα και τον χρόνο. Τα μνημόσυνα έγιναν. Εσύ ένα χρέος έχεις. Κάθε Σάββατο θα πηγαίνεις από μία προσφορά σε μία εκκλησία».
Ο σύζυγος μιας κυρίας είχε πεθάνει στη Σιβηρία το 1943. Κανείς δεν το γνώριζε αυτό. Ο όσιος Γεώργιος όμως το γνώριζε καλά. Εκεί που μνημόνευε τα ονόματα των ζώντων, δεν διάβασε του συζύγου της και είπε: «Μυστικό μυστήριο». Η σύζυγος αναρωτιόταν για ποιο λόγο το κάνει αυτό.
Μία ημέρα ο όσιος της είπε: «Μάνα μ’ Μαρία, χρωστάς τρεις πήχεις σάβανο». Η γυναίκα κατάλαβε τότε ότι πέθανε ο σύζυγός της κι εκτέλεσε όλα τα καθήκοντά του.
Άλλοτε καθόντουσαν οι συγγενείς κι έτρωγαν στο τραπέζι. Ο όσιος είπε στην κόρη της χήρας γυναίκας: «Ο πατέρας σου, ψηλός, κάθεται εδώ κοντά μας…». Περιέγραψε τα χαρακτηριστικά του, ακόμη και τον τρόπο που έστριβε ακριβώς το μουστάκι του, δίχως να τον έχει δει ποτέ ζωντανό.
Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 140, 143, 151 (αποσπάσματα).