Κάποιος Τούρκος που είδε την θεία Λειτουργία, είδε δίπλα σε κάθε Χριστιανό να στέκεται και ένας λευκοφορεμένος νέος Άγγελος· μαζί δε με τους Ιερείς εισοδεύανε και τάγματα ολόκληρα τέτοιων λευκοφορεμένων Αγγέλων και να κρατάνε από ένα ποτήρι με κρασί και ένα δισκάκι με άγιο Άρτο. Και πήγαν και τα αποθέσαν οι Ιερείς στην αγία Τράπεζα και πήγαν και αυτοί οι νέοι και γέμισε η αγία Τράπεζα. Αυτοί οι Άγγελοι βοηθούν τους Χριστιανούς να προσεύχωνται με πίστη, καμμιά φορά (όμως) ο διάβολος μας αποσπά το μυαλό μας και η σκέψη μας φεύγει στα γήινα. Εμείς, όσο μπορούμε, ας διώχνουμε τον (δαιμονικό) λογισμό και ας προσευχώμεθα «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, βοήθησέ μας» και με την βοήθεια του Θεού ας προσευχώμεθα συνέχεια, για να μας φύγη αυτή η πονηρή σκέψις.
Ο Μητροπολίτης Χαλκίδος Γρηγόριος που με χειροτόνησε πριν 38 χρόνια, μου είπε: «Παιδί μου, αυτήν την στιγμή που λειτουργείς είσαι ανώτερος του Βασιλέως, διότι, όταν ο Βασιλεύς θα ‘ρθη στην Λειτουργία, θα πάρη αντίδωρο από το χέρι σου, θα σου φιλήση το χέρι».
Κάθε κληρικός, κάθε Ιερέας και κάθε Χριστιανός θα πρέπη να προσέρχωνται και να αφιερώνωνται στο Μυστήριο της θείας Λειτουργίας και σε όλα τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας. Καλόν είναι και οι Θεολόγοι και οι Ιερείς του Υψίστου να προσέχουν την ζωή τους, να έχουν πίστη Θεού αλλά να έχουνε και καλά έργα, όπως είπε και ο θείος Ιάκωβος ο αδελφόθεος. Να υπομένουν τους πειρασμούς, τις δοκιμασίες, να διδάσκουν τον λόγον της αληθείας, όπως λέμε «τον ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας». Εύχομαι να γίνωνται (οι νέοι) Ιερείς του Υψίστου και να είναι υποδείγματα για την σωτηρία της ψυχής τους, αλλά και για τις ψυχές των ανθρώπων.
Μία είναι η Θρησκεία μας, η Ορθοδοξία μας. (Εμείς πιστεύομε) εις μίαν αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν. Έχουμε την Εκκλησία του Χριστού μας εμείς. Όταν γονατίση ο Ιερεύς να κάνη προσευχή, τον ουρανό μπορεί να κατεβάση και τα πάντα μπορεί να κάνη καλά με την προσευχή του όταν έχη πίστη, όπως ο προφήτης Ηλίας και εκείνος άνθρωπος ομοιοπαθής, λέει ο θείος Ιάκωβος ο αδελφόθεος, αλλά δια της προσευχής και της νηστείας του έκανε τον ουρανό και έβρεξε.
Από το βιβλίο: Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες), σελ. 88. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016.