Κι ἐγώ ὅταν ἤμουν στον κόσμο, σκεφτόμουν πως να ἦταν ἡ εὐτυχία ἐπί τῆς γῆς: Εἶμαι ὑγιής, κομψός, πλούσιος, ὁ κόσμος με ἀγαπᾷ… και εἶχα αὐτὴν τὴν κενοδοξία.
Ὅταν ὅμως ἐγνώρισα μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τὸν Κύριο, ἄρχισα πιὰ νὰ θεωρῶ
ὅλη τὴ δόξα τοῦ κόσμου σὰν καπνό, ποὺ τὸν διασκορπίζει ὁ ἄνεμος.
Ἀπὸ τότε ἡ ψυχή μου ἑλκύεται πρὸς Αὐτὸν καὶ τίποτε πιὰ δὲν μὲ εὐφραίνει στὴ γῆ, ἀλλὰ μοναδική μου ἀγαλλίαση εἶναι ὁ Θεός.
Αὐτὸ εἶναι ὁ Θεός. Αὐτὸς εἶναι ἡ χαρά μου, Αὐτὸς ἡ δύναμή μου, Αὐτὸς ἡ σοφία μου, Αὐτὸς ὁ πλοῦτος μου.