Ιερομ. Νεκτάριου Κουτλουμισιανού
Δεν το λέμε όμως. Και δεν πρέπει να το λέμε μόνο όταν θα κάνει σεισμό, όταν θα πιάσει φωτιά ή γίνει μια καταστροφή. Το «Παναγία μου» πρέπει να το λέμε ανά πάσα στιγμή και ώρα, και μάλιστα όταν υπάρχουν πνευματικές δυσκολίες. Στις δυσκολίες αυτές που αισθανόμαστε μοναξιά, που αισθανόμαστε πνευματική απομόνωση, που αισθανόμαστε ότι έχει φύγει η γη κάτω απ’ τα πόδια μας –γιατί έχουμε καταντήσει να γινόμαστε χώμα και λιώμα, από την αδυναμία και από την αμαρτία–, τότε η λέξις «Παναγία μου», όταν τη φωνάζουμε, είναι αυτή η οποία θα μας στηρίξει.
Η παράκλησίς μας στην Παναγία δεν πρέπει να τελειώσει μέχρι την ώρα που θα φύγουμε απ’ αυτή τη ζωή, γιατί θα είναι αυτή η οποία θα είναι δίπλα μας, στήριγμα για την ψυχή μας και για την σωτηρία μας.
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος