Πενία… τέχνας κατεργάζεται
«Υποθέτουμε πως είστε ο ποιμενάρχης μεγάλης – άλλοτε πλούσιας- παραλιακής Μητροπόλεως και διαπιστώνετε έντρομος, πως οι χειρισμοί σας στα οικονομικά βούλιαξαν τη Μητρόπολη στα χρέη σε τέτοιο βαθμό που για να τα καλύψετε χρειάζεστε μια «καραβιά» λεφτά. Πως το χειρίζεστε ώστε να διασωθείτε;»
Ο ΤΙΤΟΥΛΑΡΙΟΣ
Δείτε τι απάντησε σπουδαστής ανώτατου εκκλησιαστικού ιδρύματος σε ερώτηση διαγωνίσματος στο μάθημα της εκκλησιαστικής οικονομίας.
Το ερώτημα ήταν το εξής: «Υποθέτουμε πως είστε ο ποιμενάρχης μεγάλης – άλλοτε πλούσιας- παραλιακής Μητροπόλεως και διαπιστώνετε έντρομος, πως οι χειρισμοί σας στα οικονομικά βούλιαξαν τη Μητρόπολη στα χρέη σε τέτοιο βαθμό που για να τα καλύψετε χρειάζεστε μια «καραβιά» λεφτά. Πως το χειρίζεστε ώστε να διασωθείτε;»
Η απάντηση του σπουδαστή ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη και πολύπλευρη σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και οι καθηγητές του όταν κατόρθωσαν να «πιάσουν» τον συλλογισμό του έμειναν άφωνοι.
Ιδού…
«Αν και εγώ δεν θα επέτρεπα ποτέ να μου συμβεί κάτι τέτοιο, θα επεξεργαζόμουν δυο σενάρια:
Το πρώτο, θα προέβλεπε την ηρωική μου «έξοδο» από την Μητρόπολη. Καλός και περίλαμπρος ο θρόνος, αλλά αν είναι να εκτεθούμε προτιμούμε την… διάσωση.
Προφασιζόμενος λοιπόν λόγους πίστεως, ομολογίας και ακραιφνούς προσηλώσεως στις Γραφές και τους Κανόνες της Εκκλησίας , θα αποχωρούσα από την Μητρόπολη μου. Έτσι αντί να απολογούμαι για την διασπάθιση του ιερού χρήματος , θα δοξασθώ όπως οι ομολογητές των 22 Οικουμενικών Συνόδων, ως υπέρμαχος της Πίστεως.
Εννοείται βεβαίως πως ούτε ο διάδοχος μου, αλλά και ουδείς άλλος θα τολμούσε να με κατηγορήσει για οικονομικές ατασθαλίες, αφού εγώ αμέσως θα απαντούσα απεριφράστως πως όλα είναι δαιμονικές ενέργειες με σκοπό την σπίλωση μου και θα καταδίκαζα δημοσίως κάθε λασπολόγο. Ουδείς θα πίστευε το παραμικρό και εις τα βλέμματα όλων θα ήμουν ο νέος «Μάρκος ο Ευγενικός».
Αυτό όμως, είναι πολύ ακραίο σενάριο και δεν νομίζω πως θα το δοκίμαζα πρώτο… εντέλει. Άλλωστε έρχονται εκλογές.
Πρώτα, λοιπόν θα έβρισκα άνθρωπο της πόλεως με ισχυρό βαλάντιο και μεγάλη φήμη. Μετά θα τον έπειθα πως θα πρέπει να εργασθεί για το καλό του λαού από την θέση του Δημάρχου.
Προκειμένου να τον πείσω, θα του υποσχόμουν πως θα τον ψηφίσουν ακόμη και οι… καμπάνες. Θα τον έχω κοντά μου όπου πηγαίνω. Θα τον τιμώ, θα τον παρουσιάζω, θα είμαι ο άγρυπνος φίλος και σύμμαχος του.
Προκειμένου να βοηθήσω τον καλό αυτό άνθρωπο να «χτίσει» θεοσεβούμενο προφίλ, θα τον έχω κοντά μου ακόμη και την Μεγάλη Εβδομάδα, όχι όπου κι όπου, απέναντι μου στον σολέα. Κι επειδή θα πρέπει να τον πείσω για την αφοσίωση μου, θα βρω ποιος είναι ο προαιώνιος εχθρός του και θα τον καταδικάσω. Θα τον τυλίξω σε μια κόλλα χαρτί και θα τον ρίξω στην «πυρά» όπως κάνανε τον Μεσαίωνα στις μάγισσες. Θα πω πως είναι άπιστος κι αντίχριστος. Κι ας είναι και ο μεγαλύτερος καναλάρχης.
Βεβαίως ο νυν Δήμαρχος όλα τα τελευταία χρόνια μου στάθηκε «κερί αναμμένο» αλλά δυστυχώς στην παρούσα φάση δεν μπορεί να με βοηθήσει. Θα μου το κρατήσει «μανιάτικο» αλλά εδώ τα πράγματα δεν μας επιτρέπουν πολλά πολλά. Μπορεί να είμαι «οφσάιντ», που λένε, αλλά εγώ το «γκολ» πρέπει να το βάλω για να μην βρεθώ στα… δίχτυα εγώ, αντί για την μπάλα.
Με λίγη τύχη ο άνθρωπος μου θα εκλεγεί. Εγώ θα ξαναγεμίσω τα άδεια μου ταμεία και η ζωή στην πόλη θα συνεχιστεί ήσυχα και ωραία.
Οποιαδήποτε ομοιότητα και πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική».
Πάλι καλά που όλα τα παραπάνω είναι απλά στο μυαλό ενός σπουδαστή. Γιατί αν ήταν πραγματικότητα… θα έπεφτε φωτιά να μας κάψει όλους και δεν θα έφτανε ένα ολόκληρο λιμάνι να μας σβήσει…
Ο ΤΙΤΟΥΛΑΡΙΟΣ
