Μετά την παρέλευση 50 ημερών από την εορτή του Πάσχα και δέκα από την εορτή της Αναλήψεως, η αγία μας Εκκλησία πανηγυρίζει τη γενέθλιο ημέρα της Πεντηκοστής, την επιφοίτηση, δηλαδή, του Παναγίου Πνεύματος στους αγίους Αποστόλους και μαθητές του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Η εορτή αυτή αντιστοιχεί με την σπουδαία, επίσης, εορτή των Εβραίων, την οποία αποκαλούσαν «εορτή του Θερισμού» και ήταν ετήσια. Συγκεντρώνονταν τέτοια ημέρα στο Ναό, στα Ιεροσόλυμα και προσέφεραν κριθάρι, μιας και στην αρχή τουλάχιστον, η ιουδαϊκή εορτή διατηρούσε τον ιδιαίτερο γεωργικό χαρακτήρα της και υπομνημάτιζε την ειρηνική συνύπαρξη ανθρώπου και Θεού.
Στην ορθόδοξη Παράδοση η εορτή της Πεντηκοστής τελείται και εορτάζεται από τα πρώτα αποστολικά χρόνια. Από την ημέρα της επιφοιτήσεως του Παναγίου Πνεύματος, ως μάς πληροφορεί ο ευαγγελιστής Λουκάς, στο βιβλίο του Πράξεις των Αποστόλων (Πράξ. 1, 13-15 και 2, 1-41). Οι άγιοι Απόστολοι, με την επιφοίτηση του Παναγίου Πνεύματος, έλαβαν το χάρισμα της «γλωσσολαλιάς» και, έτσι, κατόρθωσαν να κηρύξουν και να διαδώσουν το ευαγγελικό μήνυμα στα πέρατα του κόσμου, ανταποκρινόμενοι απολύτως, στην ιδιαιτερότητα κάθε γλώσσας και τοπικής διαλέκτου του ακροατηρίου τους. Γι᾿αυτό, άλλωστε, θεωρείται η εορτή αυτή γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας, καθώς, την ίδια ημέρα, με το εμπνευσμένο κήρυγμα του αποστόλου Πέτρου, πίστεψαν και βαπτίσθηκαν χριστιανοί 3.000 νέα μέλη.
Κυριακή της Πεντηκοστής, λοιπόν, και ο ουράνιος Παράκλητος φωτίζει και αγιάζει τις ψυχές μας απλωτικά, αρχοντικά, ελεύθερα και αληθινά. Ας επιτρέψουμε αυτοθέλητα και αβίαστα και εμείς, την αγιαστική και αναγεννητική Του χάρη να επισκιάσει και να φωτίσει τα βάθη των καρδιών μας, και ας καταθέσουμε δοξολογικά και ευχαριστιακά, μαζί με τον υμνωδό, ποιητικά λόγια που σηματοδοτούν καί την προσωπική μας Πεντηκοστή και ανάνηψη: «Αγίω Πνεύματι πάσα η κτίσις καινουργείται, παλινδρομούσα εις το πρώτον. Ισοσθενές γαρ εστί Πατρί και Λόγω».