Περί λογισμών

  • Δόγμα

Στην Κιβωτό της Ορθοδοξίας

Ένας αδελφός είπε στον αββά Ποιμένα:

«Με ταράζουν οι λογισμοί μου και δεν μ’ αφήνουν να φροντίσω για τις αμαρτίες μου, αλλά με κάνουν να προσέχω τις ελλείψεις του αδελφού μου».

Ο Γέροντας του μίλησε τότε για τον αββά Διόσκορο, ότι στο κελί του έκλαιγε πάντοτε για τον εαυτό του, ενώ ο μαθητής του καθόταν στο άλλο κελί.

Πήγε λοιπόν κάποια φορά ο μαθητής στο κελί του Γέροντα και τον βρήκε να κλαίει, οπότε του λέει:

«Πάτερ, γιατί κλαίς;»

Κι ο Γέροντας του απαντά:

«Τις αμαρτίες μου, παιδί μου, κλαίω».

Του λέει ο αδελφός:

«Δεν έχεις αμαρτίες, πάτερ».

Και ο Γέροντας του αποκρίνεται:

«Αλήθεια, αν αφεθώ να δω τις αμαρτίες μου, δεν μου φθάνουν άλλοι τρεις η τέσσερις να κλαίνε μαζί μου γι’ αυτές».

Είπε λοιπόν ο αββάς Ποιμήν: «Έτσι είναι ο άνθρωπος που γνώρισε τον εαυτό του».

TOP NEWS