Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο Αναλήψεως του Σωτήρος στην Κατερίνη
Την Πέμπτη 6 Ιουνίου, εορτή της Αναλήψεως του Σωτήρος, το πρωΐ τελέστηκε πολυαρχιερατικό συλλείτουργο στον πανηγυρίζοντα ιερό Καθεδρικό Ναό της θείας Αναλήψεως στην Κατερίνη.
Του πολυαρχιερατικιού συλλείτουργου της Αναλήψεως, προεξήρχε και κήρυξε το θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ενώ συλλειτούργησαν ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Μπιαλιστόκ και Γκντάνσκ κ. Ιάκωβος, ο Θεοφ. Επίσκοπος Στοβίων και τοποτηρητής Στρωμνίτσης κ. Δαβίδ, ο Θεοφ. Επίσκοπος Θεσπιών κ. Συμεών και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος.
Την παραμονή, στον Εσπερινό της εορτής χοροστάτησε και κήρυξε το θείο λόγο ο Θεοφ. Επίσκοπος Θεσπιών κ. Συμεών, ενώ έλαβε μέρος και ο Θεοφ. Επίσκοπος Αρούσης κ. Αγαθόνικος.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ
«Ὑμεῖς ἐστε μάρτυρες τούτων».
Τήν τελευταία ἐμφάνιση τοῦ ἀναστάντος Κυρίου στούς μαθητές καί ἀποστόλους του ἐπί τῆς γῆς ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καί πανηγυρίζει ὁ περικαλλής αὐτός ἱερός μητροπολιτικός ναός τῆς θείας Ἀναλήψεως. Μία ἐμφάνιση διαφορετική ἀπό τίς ἄλλες, ὄχι μόνο γιά ὅσα λέγει ὁ Χριστός στούς μαθητές του, ἀλλά καί γιατί μέ αὐτήν ὁλοκληρώνεται ὁ κύκλος τῆς ἐπί γῆς παρουσίας του· ὁ κύκλος πού ἄρχισε μέ τή μαρτυρία τοῦ Προδρόμου τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος «ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν, ἵνα μαρτυρήσῃ περί τοῦ φωτός, ἵνα πάντες πιστεύσωσιν εἰς αὐτόν», κατά τόν εὐαγγελιστή Ἰωάννη, καί κλείνει μέ τήν παρότρυνση τοῦ Χριστοῦ πρός τούς μαθητές νά γίνουν «μάρτυρες» του.
Λίγο πρίν ἀπό τήν Ἀνάληψή του, τήν ἐνώπιον, δηλαδή, τῶν μαθητῶν του ἀναχώρηση τοῦ Χριστοῦ ἀπό τῆς γῆς εἰς τόν οὐρανόν προκειμένου νά συναντήσει τόν Θεό-Πατέρα του, ὁ Χριστός προετοιμάζει τούς μαθητές του γιά τήν ἀποστολή τους. Τούς δίδει τά τεκμήρια τῆς θεανθρωπίνης φύσεώς του, τούς δίδει τίς ἀποδείξεις ὅτι Αὐτός εἶναι ἐκεῖνος γιά τόν ὅποιον ὁμίλησαν οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί τούς ὑπενθυμίζει ὅτι ὅ,τι συνέβη στήν ἐπίγεια ζωή του ἦταν σέ ἀπόλυτη ταύτιση μέ τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Στήν τελευταία του ἐμφάνιση στούς μαθητές του ὁ Χριστός δέν ὁμιλεῖ μόνο γιά τό παρελθόν, δέν ἀναφέρεται μόνο στά χρόνια τῆς ζωῆς του μαζί τους. Τούς ὁμιλεῖ καί γιά τό μέλλον, γιά τήν ἐκπλήρωση τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ-Πατρός νά στείλει τό Παράκλητο Πνεῦμα πού θά τούς ἐνδύσει «δύναμιν ἐξ ὕψους», πού θά τούς ἐνισχύσει στή διακονία τήν ὁποία καλοῦνται νά ἐπιτελέσουν στόν κόσμο. Τούς ὁμιλεῖ καί γιά τό κήρυγμα τῆς μετανοίας στό ὄνομά του πού ἐπρόκειτο νά ἀρχίσει ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ καί νά φθάσει «εἰς πάντα τά ἔθνη».
Ὁ Χριστός δέν ἐπέλεξε τούς μαθητές του μόνο γιά νά τούς ἔχει κοντά του κατά τή διάρκεια τοῦ δημοσίου βίου του, ἀλλά καί γιά νά τούς καταστήσει καί ἀποστόλους του, νά τούς καταστήσει μάρτυρες τῆς ἐπί γῆς παρουσίας του, τοῦ ἔργου καί τῆς διδασκαλίας του, τῆς θείας του φύσεως.
Οἱ μαθητές του ἔζησαν τρία χρόνια κοντά στόν Χριστό, ἄκουσαν τόν λόγο του, εἶδαν τά θαύματά του, ἔνιωσαντήν ἀγωνία του, χάρηκαν μέ τήν Ἀνάστασή του. Καί τώρα ἦρθε ἡ ὥρα νά δώσουν τή μαρτυρία τους γιά ὅλα ὅσα εἶδαν καί ὅσα ἄκουσαν ζῶντας μαζί μέ τόν Χριστό.
«Ὑμεῖς ἐστε μάρτυρες τούτων».
Οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ θά γίνουν οἱ ἀπόστολοί του στόν κόσμο. Θά γίνουν αὐτοί πού θά κηρύξουν στά πέρατα τῆς οἰκουμένης ὄχι τί ἄκουσαν γιά τόν Χριστό, ἀλλά ὅσα ἄκουσαν καί εἶδαν οἱ ἴδιοι ἀπό Ἐκεῖνον. Γιατί αὐτοί εἶναι οἱ ζωντανοί μάρτυρες τῆς ἀληθείας καί τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ.
Καί εἶναι μάρτυρες οἱ ἀπόστολοι, γιατί θά διδάξουν «ἅ ἤκουσαν καί εἶδαν καί αἱ χεῖρες αὐτῶν ἐψηλάφησαν». Εἶναι μάρτυρες τῆς ζωῆς καί τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά συγχρόνως καί μάρτυρες ὅσων θά ἀκολουθήσουν, γιατί αὐτοί θά μποροῦν νά ἐπιβεβαιώσουν ὅτι ὅσα θά συμβοῦν εἶναι αὐτά πού εἶχε προείπει ὁ Χριστός.
«Ὑμεῖς ἐστε μάρτυρες τούτων».
Οἱ λόγοι αὐτοί τοῦ Κυρίου λίγο πρίν ἀπό τή θριαμβευτική Ἀνάληψή του στούς οὐρανούς ἐνώπιον τῶν ἁγίων μαθητῶν καί ἀποστόλων του δέν ἰσχύουν μόνο γι᾽ αὐτούς. Ἰσχύουν καί γιά ὅλους ἐμᾶς, γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους πού πίστευσαν καί θά πιστεύσουν στόν Χριστό. Γιατί ἡ πίστη στόν Χριστό δέν εἶναι θεωρία, δέν εἶναι κάτι πού μαθαίνουμε, εἶναι κάτι πού ζοῦμε. Ὁ Χριστός εἶναι βίωμα, εἶναι μετοχή γι᾽ αὐτόν πού θέλει νά εἶναι πραγματικός μαθητής του. Ὁ πιστός ζεῖ τόν Χριστό καί ζεῖ μέ τόν Χριστό, γι᾽ αὐτό καί μπορεῖ νά μαρτυρήσει γιά τόν Χριστό καί τήν ἀλήθειά του, ἔστω καί ἐάν κάποτε αὐτή ἡ μαρτυρία του μεταβληθεῖ εἰς μαρτύριο.
Αὐτή τή μαρτυρία καλούμεθα νά δώσουμε καί ἐμεῖς στή ζωή μας, ὅπου καί ἄν ζοῦμε, ὅποιοι καί ἄν εἴμαστε, μικρότεροι ἤ μεγαλύτεροι, κληρικοί καί λαϊκοί. Ὅλοι ὅσοι πιστεύουμε στόν Χριστό εἴμαστε μάρτυρές του καί ἔχουμε χρέος νά δίδουμε τή μαρτυρία του καθημερινά ὄχι μόνο μέ τόν λόγο μας ἀλλά καί μέ τή ζωή μας. Ἔχουμε χρέος νά τή δίδουμε, γιατί δέν νοεῖται πίστη χωρίς μαρτυρία, ἀλλά καί γιατί ὁ κόσμος μας διψᾶ γιά τή μαρτυρία τῆς ἀληθείας, γιά τή μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀκόμη καί ὅταν φαινομενικά τήν ἀρνεῖται καί τήν ἀπορρίπτει. Γιατί ἡ πίστη στόν Χριστό καί ἡ αἴσθηση τῆς παρουσίας του στήν ψυχή μας καί τή ζωή μας εἶναι ἡ μόνη σταθερά σέ ἕναν κόσμο ἀσταθῆ καί εὐμετάβλητο, ὅπως ὁ σύγχρονος κόσμος. Εἶναι ἡ μόνη σταθερά σέ μία κοινωνία πού κυριαρχεῖται ἀπό τήν ἀβεβαιότητα καί τήν ἀνασφάλεια πού δημιουργοῦν οἱ ἐγωισμοί, οἱ ἀνταγωνισμοί καί ἡ διαρκής καί ἐναγώνια ἐπιδίωξη τοῦ προσωπικοῦ συμφέροντος.
Γι᾽ αὐτό ἄς γίνουμε καί ἐμεῖς, τά πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, μάρτυρες τοῦ ἀναστάντος Κυρίου, μέ τή ζωή μας, μέ τά ἔργα μας καί μέ τήν ὁμολογία μας, γιά νά βοηθήσουμε τούς ἀδελφούς μας καί τόν κόσμο, ἀλλά καί γιά νά ἔχουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ ἀναστάντος καί ἀναληφθέντος ἀφ᾽ ἡμῶν εἰς τούς οὐρανούς Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πάντοτε μαζί μας.
Μέ αὐτές τίς ταπεινές σκέψεις θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω καί ἐκ μέρους τῶν Σεβασμιωτάτων ἁγίων Ἀδελφῶν, τόν Σεβασμιώτατο ποιμενάρχη σας, Μητροπολίτη Κίτρους, Κατερίνης καί Πλαταμῶνος κύριο Γεώργιο, γιά τήν εὐγενῆ πρόσκλησή του νά συνεορτάσουμε τή μεγάλη αὐτή δεσποτική ἑορτή στόν πανηγυρίζοντα μητροπολιτικό ναό τῆς Κατερίνης καί νά εὐχηθῶ ἀπό καρδίας καί ἐκεῖνος καί ἡ Ἱερά αὐτή Μητρόπολη τήν ὁποία θεοφιλῶς καί θεαρέστως ποιμαίνει νά συνεχίσει νά δίδει τή μαρτυρία τῆς πίστεως καί τῆς ἀληθείας «τοῖς ἐγγύς καί τοῖς μακράν» πρός δόξαν Θεοῦ.
