Στέλιου Κούκου
Ο π. Μωυσής απευθυνόταν με ιδιαίτερη αγωνία και πόνο και στους ανθρώπους οι οποίοι αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας, αλλά και στους θεράποντες ιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων και των κλινικών. Εξάλλου η προσωπική του πάλη με τις ασθένειες που αντιμετώπισε από νωρίς στην ζωή του τον είχε «εξοικειώσει» με την αντιμετώπιση ανάλογων προβλημάτων.
Έτσι, μπορούσε να απευθυνθεί στους ασθενείς μέσω των ομιλιών του, αλλά και των βιβλίων του με λόγια που αναδύονταν και μέσα από τον προσωπικό κόπο και πόνο, και μάλιστα, συμπάσχοντας πραγματικά με τους πονεμένους.
Και η συμπαράστασή του δεν περιοριζόταν σε γενικές ομιλίες ενώπιον μεγάλων ακροατηρίων και σε ειδικά ιατρικά επιστημονικά συνέδρια, αλλά σε πολλές περιπτώσεις είχε προσωπική επαφή με τους αρρώστους, αλλά και με τους αγωνιούντες συγγενείς τους οι οποίοι απευθύνονταν σ’ αυτόν.
Και τότε θαύμαζες το ιδιαίτερο κουράγιό του λόγιου αυτού Μοναχού ο οποίος ξεχνούσε τη δική του ασθένεια και τις κοπιώδεις έρευνες, μελέτες και συγγραφές τους και ασκούσε και το διακόνημα του άμεσου συμπαραστάτη και παρηγορητή, προσφέροντας εγκάρδια πνευματική παραμυθία. Και φυσικά ακολουθούσε και ιδιαίτερη προσευχή για τους πάσχοντες και τους αγωνιούντες!
Ο πατήρ Μωυσής κοιμήθηκε πριν 10 χρόνια και μοιάζει σαν να ήταν μόλις χθες!
Τους πνευματικά χαριτωμένους, τους αγιοπνευματικά ζήσαντες και τους αγίους δεν τους χωρά ο τάφος, αφού δεν πεθαίνουν ποτέ, και έτσι βρίσκονται συνέχεια ανάμεσά μας και μαζί μας!
Τον ευχαριστούμε γι’ αυτήν την παρηγοριά που μας μεταδίδει ακόμη και σήμερα!
Να έχουμε την ευχή του!
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος