Πώς ο Θεός μίλησε μέσω της πόρνης
Ο μέγας Εφραίμ ήταν πάντοτε απασχολημένος με ιερές σκέψεις και σχεδόν αδιάκοπα έβλεπε νοερά την ημέρα της κρίσεως και πενθούσε ακατάπαυστα, γι’ αυτό και έφευγε μακριά, όπως ο ψαλμωδός, και απέφευγε κάθε θόρυβο και τρικυμία και ταραχή της ζωής και έμενε στην έρημο.
Πηγαίνοντας πάλι από τόπο σε τόπο για να ωφελήσει και να οικοδομήσει ψυχές, καταπώς τον κινούσε το άγιο Πνεύμα, άφησε κάποτε την πατρίδα του με εντολή του Θεού, όπως ο ιερός Αβραάμ, και πήγε στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας, από τη μια για να προσκυνήσει τα ιερά της λείψανα και προσκυνήματα, και από την άλλη για να συναντήσει κανέναν από τους μορφωμένους και να πάρει από αυτόν καρπό γνώσεως.
Γι’ αυτό και παρακάλεσε τον Θεό λέγοντας: «Ιησού Χριστέ, δέσποτα και Κύριε του σύμπαντος, αξίωσέ με, μπαίνοντας στην Έδεσσα, να συναντήσω έναν τέτοιον άνθρωπο που να μπορεί να μιλήσει μαζί μου για την οικοδομή και την ωφέλεια της ψυχής».
Έτσι προσευχήθηκε· και όταν έφτασε στην είσοδο της πόλης και πέρασε την πύλη της, ήταν σκεφτικός και όλος προσοχή και φροντίδα, καθώς συλλογιζόταν πώς θα συναντούσε εκείνον τον άνθρωπο και τι θα τον ρωτούσε και ποια ωφέλεια θα κέρδιζε.
Καθώς λοιπόν βάδιζε έτσι σκεφτικός, τον συνάντησε μια γυναίκα, και μάλιστα πόρνη· αυτό όμως ήταν από τον Θεό που πολλές φορές, με τρόπο μυστηριώδη και ανεξερεύνητο, κάνει να βγει καλό από το κακό.
Ο άγιος Εφραίμ λοιπόν, με το που συνάντησε την πόρνη εντελώς αντίθετα με ό,τι περίμενε, στάθηκε να την κοιτάζει επίμονα με απορία, ανήσυχος και ταραγμένος, επειδή δεν έγινε αυτό που ζήτησε στην προσευχή του αλλά το εντελώς αντίθετο.
Εκείνη πάλι, βλέποντάς τον να την κοιτάζει έτσι, τον κοιτούσε και αυτή διαπεραστικά.
Αφού κοιτάζονταν έτσι για πολλή ώρα, θέλησε ο μέγας να την κάνει να ντραπεί και να τη φέρει στη συστολή που ταιριάζει στις γυναίκες.
Τι λοιπόν, γυναίκα; της είπε, δεν κοκκινίζεις να με βλέπεις με τα μάτια έτσι καρφωμένα επάνω μου;
Και εκείνη απάντησε:
Σ’ έμενα έτσι ταιριάζει, να βλέπω εσένα, γιατί έχω πλαστεί από τη δική σου πλευρά. Εσύ όμως δεν πρέπει να κοιτάζεις έμενα, αλλά το χώμα, από το οποίο πλάστηκες.
Όταν ο Εφραίμ το άκουσε αυτό χωρίς διόλου να το περιμένει, ευγνωμονούσε τη γυναίκα, επειδή τον ωφέλησε πολύ, και ευχαριστούσε θερμά τον Θεό, ο οποίος πολλές φορές μπορεί να ωφελεί πολύ περισσότερο από εκεί που δεν το περιμένει κανείς, παρά από εκεί που το περιμένει.
Από τον βίο του αγίου Εφραίμ, «Ευεργετινός», τόμος α’, σ. 352-353 , εκδόσεις το Περιβόλι της Παναγίας.
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος
