Δέξου τή δοξολογία μου ὡς τιμιώτερη ἀπό τά Χερουβείμ καί ἐνδοξότερη ἀσύγκριτα ἀπό τά Σεραφείμ, ὡς ἀνώτερη ἀπό τούς ἀγγέλους καί ἀρχαγγέλους, ὡς Βασίλισσα τοῦ Οὐρανοῦ καί Δέσποινα – Κυρία τοῦ κόσμου, ὡς ἡ μόνη Θεο-τόκος καί Μητέρα τοῦ Φωτός.
Δέξου τήν εὐχαριστία μου γιά τή στοργική ἀθόρυβη παρουσία σου στή ζωή μου, γιά τίς μεσιτεῖες σου στόν Κύριο, ὥστε μέσω τῶν Μητρικῶν σου παρακλήσεων νά ἀξιωθῶ τοῦ ἐλέους Του «ἐν τῷ νῦν αἰῶνι καί ἐν τῷ μέλλοντι».
Δέξου καί τή δέησή μου ὡς ἀναξίου καί ἁμαρτωλοῦ πού ζητᾶ συμπαράσταση καί συμπόρευση. Ξέρεις ὅτι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἔρχεται, ἐάν ταπεινώσω τόν ἑαυτό μου. Κι ἡ ταπείνωση γεννᾶται ἀπό τή συντριβή τῆς καρδιᾶς, ἀλλά καί τήν ἐμπειρία τῆς ἀγάπης τοῦ μεγάλου Θεοῦ μου. Μάθε μου τήν ταπείνωση, ἐσύ πού εἶσαι ἡ ἐνσάρκωσή της. Μάθε μου τή Θεϊκή ἀγάπη, ἐσύ πού τή γεύτηκες πάνω ἀπ’ ὅλους πιό πολύ.
Ἀκόμα, σέ παρακαλῶ «Ἁγνή Παρθένε Μαριάμ, τῶν θλιβομένων ἡ χαρά», χάρισέ μου τήν πίστη πού ὑπομένει, τήν ὑπομονή πού ἐλπίζει, τήν ἐλπίδα πού χαροποιεῖ καί τή χαρά πού γίνεται ἐμπειρία παρουσίας Χριστοῦ. Μά πάνω ἀπ’ ὅλα κάνε με νά ἀγαπῶ ὅλο τόν κόσμο, ἀφήνοντας τόν ἑαυτό μου στά χέρια σου καί νικώντας τή φιλαυτία, τή ρίζα ὅλων τῶν παθῶν.
Γίνε τό Φῶς τῆς ζωῆς μου, ἡ ζωή τῆς καρδιᾶς μου, ἡ καρδιά τῆς χαρᾶς μου. Εἰς αἰώνας!