Σωστικές παρεμβάσεις του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη
Μία καλή κυρία από τις Βρυξέλλες έστειλε μία επιστολή στη μονή με τη φωτογραφία του μικρού Ιορδάνη, που ήταν ετοιμοθάνατος στην εντατική μονάδα.
Ήταν εκεί για μεταμόσχευση ήπατος, βρέφος ενός έτους. Έγραψε ζητώντας προσευχές υπέρ ταχείας αναρρώσεως και λαδάκι από το καντήλι του τάφου του οσίου. Οι μοναχές ανταποκρίθηκαν αμέσως στο ευλαβικό της αίτημα.
Τον Ιούνιο του 2005, ένα μήνα μετά, πήγαν οι γονείς τον μικρό Ιορδάνη εντελώς υγιή στη μονή. Μόλις σταύρωσαν τον Ιορδάνη με το λαδάκι, άνοιξε τα μάτια του, έβλεπε επίμονα τη φωτογραφία του οσίου και άρχισε ν’ αναλαμβάνει τις δυνάμεις του. Οι ευχαριστίες τους ήταν ολόθερμες για τη σωστική παρέμβαση του οσίου.
Η ίδια κυρία κατόπιν πήρε βιβλία του οσίου και λαδάκι από το καντήλι του, που τα έστειλε στον Κωνσταντίνο, που περίμενε για μεταμόσχευση στο ίδιο νοσοκομείο. Η φωτογραφία του Κωνσταντίνου τοποθετήθηκε στον τάφο του οσίου. Σε λίγο καιρό έγραψαν στις μοναχές ότι απεφεύχθη η μεταμόσχευση και σώθηκε ως εκ θαύματος ο ασθενής.
Αργότερα πήγαν στη μονή οι φωτογραφίες του Παναγιώτη και του Χρήστου. Ο μεν πρώτος ενώ αργοπέθαινε εξήλθε υγιής της εντατικής, ο δε δεύτερος επέστρεψε θεραπευμένος στην Ελλάδα. Στη συνέχεια παρεκάλεσαν να δεηθούν για τον μικρό Μάριο, ο οποίος για δεύτερη φορά υπεβλήθη σε μεταμόσχευση ήπατος, επειδή το πρώτο μόσχευμα ο οργανισμός του το απόρριψε…
Η ίδια κυρία σ’ επιστολή της με ζέση γράφει: «Για τον άγιο Γεώργιο της Δράμας δεν μπορεί να γράψει κανείς πολλά λόγια και φιλολογίες και περιγραφές της επέμβασής του της σωτήριας στη ζωή των ανθρώπων. Δεν μπορεί να γράψει κανείς πολλά, όχι γιατί υπολείπεται αγιότητος και χάρης, αλλά γιατί ακριβώς είναι ένας από τους μεγαλυτέρους αγίους της Ορθοδοξίας, λειτουργεί λυτρωτικά στους ανθρώπους που θα πιστέψουν στη μορφή του.
» Ο άγιος Γεώργιος δεν κρύφτηκε μόνο εν ζωή, σ’ αυτήν την εσχατιά της γης, στο χωριό της Σίψας, αλλά συνεχίζει να κρύβεται ακόμη και μετά τον βιολογικό του θάνατο. Οι γονείς του Ιορδάνη είναι Πόντιοι. Ο Ιορδάνης γύρισε τα ματάκια του ανάποδα και για ώρα κοιτούσε αποσβολωμένος τη φωτογραφία του αγίου. Ο Ιορδάνης είχε βρει τον “φίλο” του, όπως έλεγε η μητέρα του…».
Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 450.
