Σύναξη ναυσιπλοούντων …
Του Μάρκου Μπόλαρη στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας»
Αναμέτρηση με την ιστορία,
κι όχι μόνον,
μιά περιδιάβαση στους αιώνες της Ρωμέικης διαχρονίας,
επίπονη πλην ευεργετική ναυσιπλοΐα στις τρικυμισμένες θάλασσες των τελευταίων χιλίων χρόνων, όπου αυτοκράτορες και δομέστιχοι, σεβαστοκράτες και δυνατοί, πειρατές μπαρμπερίνοι και σταυροφόροι τυχοδιώκτες, τσάροι και δόγηδες, σουλτάνοι και πασάδες, πατριάρχες και δεσποτάδες, ασκητάδες κι άγιοι, προσκυνητές ευλαβείς και επηρμένοι επισκέπτες, μαστόροι επιδέξιοι και μηχανικοί ευφάνταστοι, ζωγράφοι μαΐστορες της τέχνης της νωπογραφίας, αργυροχρυσοχόοι και καλλιγράφοι, βιβλιοθηκάριοι και προσμονάριοι, κηπουροί και αμπελουργοί, ησυχαστές και καλλιφωνότατοι μουσουργοί, κοινοβιάτες και σπηλαιώτες, νεομάρτυρες και μυροβλύτες, μαγέροι και μάγκιπες, βουρδουνάρηδες και κηροπλάστες, βαρκάρηδες και ξυλοκόποι, εκκλησιαστικοί και ψαράδες, ξυλογλύπτες και ντουγραματζήδες, χαλκιάδες και βιβλιοδέτες, βαρελτζήδες και καραβομαραγκοί, πετράδες και σαμαράδες, αρσανάρηδες κι ελαιουργοί, ρακιτζήδες και τραπεζάρηδες, ραφτάδες και δοχειάρηδες, μετοχιάρηδες, έξαρχοι κι αρχοντάρηδες,
συνάζονται, μιά Αγιονορείτικη αγρυπνία ,
ωσάν κι αυτή της Διακαινησίμου εβδομάδας,
μέσα στην Αναστάσιμη λαμπρότητα,
μιά αγρυπνία του Άη Γιώργη του Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρου από την Καππαδοκία,
ναι, στα σίγουρα,
μιά περιδιάβαση σε καιρούς και χρόνους είναι,
και τι είναι χίλια χρόνια,
μία ημέρα εν οφθαλμοίς Σου Κύριε,
μία ημέρα η εχτές,
μιά πρόκληση μετοχής και συμμετοχής,
μιά πρόκληση μετοχής σε μυσταγωγία,
όπου κοινωνοί γινήκαμε της Ωραιότητας,
του κάλλους της εαρινής πλάσης, εννοώ, κατ’ αρχήν, μα και του απερίγραπτου αρχαίου μουσικού μέλους της ακολουθίας από τους μύστες της εκκλησιαστικής μουσικής, εν συνεχεία,
της ποιότητας της θεολογούσης εν νωπογραφίας τοιχογραφίας εξαίρετων ζωγράφων, παλαιών τε μαϊστόρων αμή και νέων, εφάμιλλων στην τέχνη,
της απλόχερης φιλοξενίας από την ενασκούμενη αδελφότητα της Ξενοφωντινής μάνδρας,
ώς την κορύφωση στο γεγονός, μετά την κοπιώδη ολονύχτια περιδιάβαση σε ψαλμούς και ειρμούς, κανόνες και πολυελαίους, τροπάρια κι απολυτίκια, λιτές και ώρες, αίνους και δοξολογία ,
στο Αναστάσιμο γεγονός της Κοινωνία της ζωής!
Σύναξη ζώντων και κεκοιμημένων,
συναπάντημα ιστορίας και θεολογίας ,
σύναξη Πολιτισμού και όλων των Τεχνών,
του Πολιτισμού ως απαύγασμα ζωής και μετοχής,
αρχιτεκτονικής και μηχανικής,
μουσικής και εικαστικών,
να κι ο μέγιστος Βασίλειος ο Β’ συμπαρίσταται αγρυπνών, ο Πορφυρογέννητος,
να κι ο ηρωικός Αλέξιος ο Κομνηνός,
δίπλα κι ο φίλος του Τραπεζουντίου Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου, Ξενοφών ο εν οσίοις,
παρών κι ο Ανδρόνικος των Παλαιολόγων,
ιδού κι ο ιεροσολυμίτης Ανδρέας ο Κρήτης που μας κατηχεί στα μυστήρια,
παρόντες κι οι Ξενοφωντινοί καλογέροι του Εμμανουήλ Παππά παραστάτες στα χρόνια του ξεσηκωμού στα 1821,
νάτος , ταπεινός και λιγομίλητος Αλέξανδρος ο Παπαδιαμάντης, συμμετέχει στο δεξιό χορό των αινούντων, ο κραταιός της λογοτεχνίας μας, αυτός που στην Ξενοφωντινή Σκήτη διέτριψε μήνες αρκετούς στην ησυχία του Όρους μαθητεύων, συμψάλλων το δοξαστικό των Αίνων της εορτής «Ανέτειλε το έαρ δεύτε ευωχηθώμεν…»,
είναι κι ένα πιάτο καλομαγειρεμένο με αγιορείτικη συνταγή ψάρι κι ένα ποτήρι ποιοτικού οίνου, οίνου του ευφραίνοντας καρδίας, μιά φέτα ζυμωμένο μοναστηριακό ψωμί και μαρούλι από τον κήπο,
σύναξη οδοιπορούντων, τω όντι,
μιά Αγιονορείτικη αγρυπνία και πανήγυρις,
έγνοια μας, αναμέτρηση με την ιστορία, κι όχι μόνο, την ευρυχωρία των οριζόντων διασώζουσα,
της Ρωμέικης διαχρονίας την ευρύτητα,
ναυτάκια εμείς στου Αιγαίου τα κύματα,
από τον καιρό του Μίνωα, ναύκληροι του Οδυσσσέα και του Θεμιστοκλή, του καπετάν Βισβίκη , του Κανάρη και του Ναυάρχου Κουντουριώτη,
Σύναξη εν αληθεία,
προσορμισμός δι’ ολίγον χάριν ανεφοδιασμού,
κι ύστερα πάλιν στα κουπιά!
ΥΓ
Στο Μεγάλο Συνοδικό της Μονής
με τον πολιό Καθηγούμενο της Πατριαρχικής Μονής Ξενοφώντος Γέροντα Αλέξιο, τον εκ Σερρών ορμώμενο, ο οποίος συμπληρώνει πενήντα χρόνους διακονίας ως Ηγούμενος.
