Και λέγοντας αυτά ο άγνωστός του κληρικός απομακρύνθηκε βιαστικά.
Ο π. Ευσέβιος απόρησε. Έμαθε όμως ότι αυτός ήταν ο περίφημος παπα-Παναγής Μπασιάς (1801-1888, το 1986 αναγνωρίσθηκε ως άγιος). Και κατάλαβε ότι οι τρεις εκείνες λέξεις αποτελούσαν την θεοφώτιστη απάντηση στο ζήτημα του τρισυνθέτου, που έντονα τον απασχολούσε. Δύο είναι τα στοιχεία του ανθρώπου (σώμα και ψυχή) του είχε πει ο όσιος Παναγής και όχι τρία (σώμα, πνεύμα και ψυχή), όπως δίδασκε ο Απόστολος Μακράκης.
Ο π. Ευσέβιος συνέχισε τον δρόμο του δοξάζοντας τον Θεό. Η στιγμιαία συνάντησή του με τον άγιο άξιζε περισσότερο από πολλές θεολογικές συζητήσεις. Διότι την φώτιζε το Πνεύμα του Θεού.
Ο Ανδρέας Μεγαλογένης από το Νεοχώρι Κεφαλληνίας ήταν λίγο νευρικός στην νεανική του ηλικία. Μια μέρα δεν μπόρεσε ν’ ανεχθεί παρατήρηση της μητέρας του, θύμωσε και την χτύπησε! Την άφησε να κλαίει και βγήκε έξω. Ανέβηκε έπειτα στο άλογό του και ξεκίνησε για το Ληξούρι.
Κοντά σε μια γέφυρα συνάντησε τον άγιο Παναγή Μπασιά. Κατέβηκε από το άλογο και του έβαλε μετάνοια λέγοντας:
– Προσκυνώ, άγιε δέσποτα.
Ο όσιος, αντί να δεχθεί το προσκύνημα, του λέει αναπάντεχα:
– Την μάνα σου, την μάνα σου! Καταραμένο το χέρι που χτυπά τους γονείς του. Δεν θα πας στο Ληξούρι! Πήγαινε πίσω. Και όταν η μάνα σου σε συγχωρέσει, τότε να πας.
Ο Ανδρέας έμεινε κατάπληκτος. Ένιωθε θαυμασμό και θλίψη. Μετανοιωμένος γύρισε στο Νεοχώρι και βρήκε την μητέρα του να κλαίει ακόμη. Της είπε τι του συνέβη και ζήτησε συγχώρηση. Εκείνη όμως εξακολουθούσε να είναι ταραγμένη και δεν τον συγχωρούσε.
Ο Ανδρέας αναγκάσθηκε να περιμένει τρεις ημέρες! Τότε με την ευχή της μητέρας ξεκίνησε πάλι για το Ληξούρι. Στο δρόμο συνάντησε ξανά τον άγιο.
– Συγχώρεσέ με, άγιε δέσποτα.
Εκείνος τον ευλόγησε και του είπε:
– Ευλογητός ό Θεός, και άλλη φορά την μάνα σου μην την στενοχωρήσεις.
Από το βιβλίο: ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ. Τόμος πρώτος. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2008, σελ. 35, 89.