Τα χαρίσματα του αγίου Ιακώβου Τσαλίκη
Είχα ακούσει από άλλους – διηγείται ο π. Λάμπρος Φωτόπουλος – αλλά το άκουσα και από τον ίδιο τον Αρεοπαγίτη κ. Εμμανουηλίδη – όταν τον επισκέφθηκα για κάποιο νομικό ζήτημα – πως ο γέροντας Ιάκωβος με τις προσευχές του τον ανέστησε, όταν πέθανε μετά από εγχείρηση καρδιάς στην Αμερική.
Δεν έλεγε όμως λεπτομέρειες για το τι είδε, όταν βρέθηκε στον άλλο κόσμο. Μόνον με τον Γέροντα τα συζήτησε, που τα έβλεπε όλα.
Ενώ ο Γέροντας είχε τέτοια χαρίσματα που έκαναν τους ανθρώπους να τον βλέπουν σαν Θεό επί της γης, τα συνεκάλυπτε με μια αφελή σαλότητα. Αυτή η σαλότητα με το συνεσταλμένο σχήμα του έδινε την εντύπωση ότι μιλάς μάλλον με ένα ντροπαλό παιδάκι παρά με ένα σύγχρονο άγιο, όπως πράγματι ήταν. Όταν χρειαζόταν να μιλήση για τον εαυτό του, έλεγε ότι είναι “ο χαζοϊάκωβος” το “ψόφιο σκυλί που βρωμίζει τον αέρα”.
Η γυναίκα μου – και νυν πρεσβυτέρα – είχε πη στον Γέροντα την δυσκολία της: Με την εργασία που είχε και τα έξι παιδιά, είχε κουραστή πολύ και δεν άντεχε να κάνη άλλα παιδιά. Τότε ο Γέροντας της απάντησε ότι θα αναθέση το ζήτημα στον όσιο Δαβίδ. Πράγματι, έκτοτε δεν έκανε άλλο παιδί, χωρίς να πάρωμε καμμιά προφύλαξη. Αλλά το ακόμη θαυμαστώτερο ήταν, όταν κάποια στιγμή νομίσαμε ότι ήταν έγκυος – και μάλιστα το θέλαμε τότε πολύ να κάνωμε ένα παιδί ακόμη και να το ονομάσωμε Ιάκωβο. Κάναμε τεστ και ήταν θετικό. Πήραμε τηλέφωνο τον π. Ιάκωβο με χαρά να του το αναγγείλωμε. Και ο Γέροντας βλέποντας εκ του μακρόθεν μας απήντησε απλά «καμμιά φορά νομίζομε ότι είναι έτσι, αλλά δεν είναι». Πράγματι δεν υπήρξε άλλη εγκυμοσύνη.
Η νύφη μου δεν μπορούσε επί τριήμερο να γεννήση. Ήμουν στο Μοναστήρι όταν με ειδοποίησαν. Όταν βρέθηκα κοντά στον Γέροντα, του είπα το πρόβλημα. Ο Γέροντας προσευχήθηκε και εκείνη ακριβώς τη στιγμή άρχισε αμέσως και τελείωσε γρήγορα ο τοκετός.
