Στο λυκόφως του «αιώνα της φυσικής» ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με φοβερά υπαρξιακά και ηθικα διλήμματα. Η τεχνολογική βελτίωση των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας δεν κατάφερε να καλυψει και να γεφυρώσει το χάσμα και το κενό που τα ίδια τα Μ.Μ.Ε. δημιούργησαν στην καρδιά του ανθρώπου. Ανύμπορος ν’αντιδράσει ο τελευταίος, ως ακούραστος, πλην όμως αποχαυνωμένος και κορεσμένος δέκτης, αναμένει παθητικά την αναβάθμιση του τρόπου ανθρώπινης επικοινωνίας,προσδοκα΄τον επαναπροσδιοριμό και τη νοηματοδότηση της πραγματικής και οντολογικής κοινωνίας μέσα από τα τεχνολογικά επιτεύγματα που ο αιώνας της βιοτεχνολογίας υπόσχεται.
Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, η τηλεόραση, το διαδίκτυο, όλες γενικά οι εκφάνσεις των Μ.Μ.Ε. εγκαθιδρήθηκαν στον τεχνολογικό κυβερνοχώρο σε τέτοιο βαθμό ώστε να φθάσουμε σήμερα να κάνουμε λόγο για «ηλεκτρονική νέα τάξη πραγμάτων»[1]. Η δι’ακριση κουλτούρας και πολιτισμού, μάζας και προσωπικότητας, σχάσης και σχέσης σχεδόν λησμονήθηκε ή και απωλέσθηκε. Ο άνθρωπος πράγματι, βομβαρδισμένος από τη συνεχιζόμενη και ραγδαία αυξανόμενη γοητεία των Μ.Μ.Ε., μοιάζει παραδωμένος και χαλιναγωγημένος από την πολοτιστιμή υπερδύναμη της τεχνολογίας[2], της λεγόμενης «τρίτης κουλτούρας» και καταντά άκριτος και άβουλος δεσμώτης της τεχνολογίας, «homo technologicus, o homo faber καταντά homo fabricatus»[3].
Παραπομπές:
[1] Δεληκωσταντή Κ., “Παντοπόρος Άπορος;”, σελ. 188.
[2] Αυτόθι, σελ.189. Ο ίδιος σημειώνει: «Είναι πια σαφές ότι η αυτονόητη παρουσία των κομπιούτερ και του διαδικτύου στη ζωή μας επηρεάζει τον ψυχισμό μας, το ηθικό μας αισθητήριο, την ιδιωτική μας ζωή, τις κοινωνικές σχέσεις, την εργασία μας,ολόκληρο τον πολιτισμό μας» (Αυτόθι, σελ. 188).
[3] Αυτόθι, σελ. 189.