Όποιος τον έβλεπε να εργάζεται, δεν τον λογάριαζε για ηγούμενο. Τα ρούχα και η όλη εξωτερική του εμφάνιση τον έκαναν να φαίνεται σαν ένας από τους μαστόρους.
Μια μέρα ήρθε στο μοναστήρι μια φτωχή χήρα για να ζητήσει τη βοήθειά του, επειδή την είχε αδικήσει ένας δικαστής. Βλέποντάς τον ανάμεσα στους χτίστες και παίρνοντάς τον για απλό μοναχό, του φώναξε:
– Ε, καλόγερε! Είναι εδώ ο ηγούμενός σας;
Κι εκείνος της απάντησε:
– Τι τον θέλεις; Αυτός είναι αμαρτωλός!
– Αν είναι αμαρτωλός ή όχι δεν το ξέρω, είπε η γυναίκα. Εκείνο που ξέρω είναι πως έχει σώσει πολλούς απελπισμένους και δυστυχισμένους. Θέλω να βοηθήσει κι έμενα, γιατί έχω αδικηθεί από τον δικαστή.
Τότε ο όσιος ενδιαφέρθηκε για το πρόβλημά της και, ακούγοντας την αδικία που είχε γίνει σε βάρος της, τη συμπόνεσε βαθιά.
Γύρισε στο σπίτι σου, της είπε, κι εγώ θα τα πω όλα στον ηγούμενο. Εκείνος θα σε απαλλάξει από τη θλίψη σου.
Πράγματι, μίλησε στον δικαστή για τη χήρα και ζήτησε να της επιστρέψουν ό,τι της είχαν πάρει άδικα. Έτσι, η δοκιμασία της έληξε.
Από το βιβλίο «Πατερικόν των Σπηλαίων του Κιέβου», έκδοση Ι. Μ. Παρακλήτου.
Πηγή: pemptousia