Για να κατασκευαστεί το ψυχοκέρι, χρησιμοποιούνται συνήθως εφτά η εννέα κλωστές από βαμβάκι και καθαρό κερί.
Το ψυχοκέρι το έκαιγαν εκτός από τα τρία ψυχοσάββατα και σε όλες τις ακολουθίες της μεγάλης σαρακοστής δηλαδή στους Χαιρετισμούς, τον Ακάθιστο Ύμνο, τον Μεγάλο Κανόνα, τις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας μέχρι και τη Μεγάλη Παρασκευή, ακόμη και κατά την περιφορά του Επιταφίου.
Δυστυχώς στις μέρες μας το έθιμο αυτό που αφορά στην μνήμη των νεκρών, τείνει να εκλείψει.
Ο τρόπος παρασκευής
Κάποιες γιαγιάδες μας με ευλάβεια κατασκεύαζαν το ψυχοκέρι πριν το πρώτο Ψυχοσάββατο.
Πώς το έφτιαχναν:
Έβαζαν δύο καρέκλες στην αυλή, σε απόσταση 5-6 μέτρων.
Μετά παίρνανε βαμβακερή κλωστή και την τέντωναν ανάμεσα στις δύο καρέκλες, τόσες φορές όσες και οι ψυχές που μνημόνευαν (εφτά ψυχές-εφτά κλωστές, οχτώ ψυχές – οχτώ κλωστές).
Μετά έστριβαν τις κλωστές μεταξύ τους σχηματίζοντας ένα παχύτερο νήμα. Ακολουθούσε το κέρωμα.
Έβαζαν σε ένα τηγάνι να λιώσει γνήσιο κερί μέλισσας και με ένα ξυλάκι, που στο κάτω μέρος είχε διχάλα, ανάγκαζαν την κλωστή να περάσει μέσα από το λιωμένο κερί.
Το τεράστιο αυτό λεπτοκαμωμένο κερί, το τύλιγαν, όσο ήταν ακόμα ζεστό, σα να ήταν σύρμα ώστε να μπορεί να το μεταφέρει.
Κατά τα Ψυχοσάββατα το κερί αυτό το κρατούσαν στα χέρια τους, καθ όλη την διάρκεια της λειτουργίας και το ξετύλιγαν σιγά-σιγά μέχρι να καεί όλο.
Διαβάστε επίσης: Γιατί τα κεριά στην Εκκλησία δεν πρέπει να σβήνονται νωρίς