Το Αγιορείτικο Σπήλαιο με την Εικόνα της Θεοτόκου
Ας θυμάται, λοιπόν, κάθε προσκυνητής σήμερα αλλά και στο μέλλον, ας θυμάται την ιστορία αυτή κάθε που θα περνά και θα διέρχεται και απ᾿ αυτό το ερημικό σπήλαιο, ένα από τα εκατοντάδες της αγιορείτικης χερσονήσου!
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου
Όποιος έχει περπατήσει το Άγιον Όρος, γνωρίζει καλά ότι είναι διάσπαρτο, κυρίως από την πλευρά της ερημικής και πλέον ησυχαστικής περιοχής, με μικρά σπήλαια, όπου άλλοτε εγκαταβίωναν γνωστοί μοναχοί και άλλοτε άγνωστοι στον κόσμο, αλλά γνωστοί μόνο στο Θεό. Κάποιοι μάλιστα απ᾿ αυτούς, προτίμησαν εκούσια να παραμείνουν άγνωστοι στους πολλούς, ώστε, μέσα σε ωκεανό ταπεινώσεως, να αφεθούν ολοκληρωτικά στην αγαπητική αφιέρωσή τους.
Από τη Σκήτη της Αγίας Άννας προς την Μικρή Αγία Άννα, παίρνοντας το μονοπάτι, ο προσκυνητής θα αντικρίσει πολλά τέτοια μικρά ασκηταριά και σπήλαια, άλλα γνωστά, άλλα πιότερο βυθισμένα στη λησμοσύνη και άγνοια των νεοτέρων, μοναχών και λαϊκών. Περίπου, στη μέση της ως άνω διαδρομής, ο προσκυνητής συναντά ένα μικρό σπήλαιο με προσκυνητάρι, όπου δεσπόζει η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Έχει και αυτό, όπως και τα άλλα προσκυνητάρια, την ιστορία του.
Λέγεται ότι, πριν χρόνια, ένας προσκυνητής πήγε και εξομολογήθηκε στον φιλήσυχο και ξακουστό για την αρετή του π. Σάββα, που ησύχαζε στο Κελλί της Αναστάσεως του Χριστού, βόρεια της Μικρής Αγίας Άννας. Και, μεταξύ άλλων, εξομολογήθηκε ότι, παλαιότερα, είχε ασχοληθεί με θέματα μαγείας!
Αμέσως, ένιωσε άλλος άνθρωπος. Μάλιστα, φεύγοντας από τον π. Σάββα και περνώντας απ᾿ εκεί που σήμερα είναι το προσκυνητάρι, σκέφθηκε να βάλει μια μικρή φωτιά για να κάψει τα βιβλία μαγείας που είχε μαζί του και να απαλλαγεί οριστικά απ᾿ αυτά.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ας αφήσουμε τον αγιορείτη μοναχό Βλάσιο να μας περιγράψει γλαφυρά τη συνέχεια, ως την διασώζει στο βιβλίο του «Σπήλαια και Αγιάσματα Αγίου Όρους Άθω» (εκδ. Άθως, 2011, σελ. 58): «Όταν τελικά έβαλε φωτιά στα βιβλία αυτά και εκαίγοντο, άρχισε ένα άγριο πετροβολητό από το όρος προς τα κάτω που ήταν το μονοπάτι. Τότε, ο προσκυνητής έντρομος, έτρεξε στον πνευματικό παπά Σάββα και του είπε τα γενόμενα. «Μη φοβάσαι», του είπε, «οι δαίμονες είναι και αγρίεψαν που έχασαν το όργανό τους και που έκαψες τα μαγικά βιβλία» […] Ο παπά Σάββας με τους Πατέρες της περιοχής απεφάσισαν και τοποθέτησαν την εικόνα της Παναγίας στο σπήλαιον και αφού έγινε Αγιασμός και ραντίστηκε το μέρος σταυροειδώς, από τότε σταμάτησε και ο πετροβολισμός των αόρατων πονηρών πνευμάτων».
Ας θυμάται, λοιπόν, κάθε προσκυνητής σήμερα αλλά και στο μέλλον, ας θυμάται την ιστορία αυτή κάθε που θα περνά και θα διέρχεται και απ᾿ αυτό το ερημικό σπήλαιο, ένα από τα εκατοντάδες της αγιορείτικης χερσονήσου!
