Απορίας άξιον είναι το γεγονός της κατασκευής του πριν από πέντε ολόκληρους αιώνε, στο Φαράγγι του Λούσιου στην Αρκαδία, μέρος το οποίο συχνά αποκαλείται και ως Άγιο Όρος της Πελοποννήσου, αφού η περιοχή είναι γεμάτη μοναστήρια και ασκητήρια.
Η Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου είναι ένα από τα ιστορικότερα μοναστήρια σε μια περιοχή εξαιρετικού φυσικού κάλλους, όπου ρέει ο ποταμός Λούσιος, που σύμφωνα με τη μυθολογία πήρε το όνομά του από τον νεογέννητο Δία, καθώς στα νερά του τον έλουσαν οι νύμφες.
Πριν τη δημιουργία της Μονής τους Τιμίου Προδρόμου, στην περιοχή ζούσαν οι ασκητές, οι οποίοι επί αιώνες επιβίωναν στα απόκρημνα και τρομερά βάραθρα, ανάμεσα σε βράχια. Μέχρι τον 16ο αιώνα, οπότε και αποφάσισαν να χτίσουν το μοναστήρι, το οποίο το 1779 έμελε να αποτελέσει καταφύγιο για τις Στεμνιτσιώτες, οι οποίες βρήκαν σε αυτο καταφύγιο για να σωθούν από τους Τούρκους. Χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμα και σήμερα στην πόρτα της Μονής ο επισκέπτης μπορεί να δει τα σημάδια από τα βόλια των Τούρκων.
Την περίοδο της επανάστασης το μοναστήρι μετατράπηκε σε ορμητήριο του Κολοκοτρώνη, του Πλαπούτα και των οπλαρχηγών της Πελοποννήσου, ενώ παράλληλα λειτουργούσεε και ως νοσοκομείο, με τους μοναχούς να φροντίζουν τα τραύματα των επαναστατών.
Το 1834 η Μονή Προδρόμου έκλεισε με διάταγμα του Όθωνα, το οποίο έλεγε ότι έπρεπε να κλείσουν όσα μοναστήρια είχαν κάτω από επτά μοναχούς. Ωστόσο, οι ντόπιοι σε συνεργασία με τους μοναχούς κινητοποιήθηκαν και τελικά το μοναστήρι λειτούργησε ξανά τέσσερα χρόνια μετά.
Έκτοτε αποτελεί σημαντικό πνευματικό κέντρο της περιοχής. Διαθέτει μια συλλογή εκατοντάδων βιβλίων και κάθε χρόνο εκατοντάδες πιστοί επισκέπτονται το εντυπωσιακό μοναστήρι για να προσκυνήσουν και να απολαύσουν την εξαιρετική θέα στο φαράγγι του Λούσιου, από τα μπαλκόνια του που μοιάζουν να αιωρούνται.
