Το μεγαλείο της πράξεως του Σαμαρείτου
Όταν ταυτίσωμεν την θέλησίν μας προς το θέλημα του Κυρίου, όταν εργαζόμεθα το αγαθόν, όταν αποφεύγωμεν την κακίαν και το μίσος, θα φθάσωμεν το μεγαλείον του Σαμαρείτου.
Αρχιμανδρίτης Κων/νος Χαραλαμπόπουλος
Το Κήρυγμα της Κυριακής
γράφει στο Δόγμα,
ο Αρχιμανδρίτης
Κωνσταντίνος Χαραλαμπόπουλος
Εφημέριος Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου
Παλαιού Ψυχικού
Εις την πνευματικήν ερημίαν του κόσμου πάσης εποχής, έρχεται ως όασις, η ευαγγελική διήγησις του Καλού Σαμαρείτου, η οποία εκδηλώνει τας ψυχικάς αρετάς που διαφαίνονται εις την συμπεριφοράν των ανθρώπων.
Το κοινωνικόν περιεχόμενον της αγάπης προς τον πλησίον, αιώνας τώρα αναδύεται εκ του σημερινού ευαγγελίου. Ο Σαμαρείτης, εμπράκτως εκδηλώνει την αγάπην του προς τον πλησίον, αυτοπροσώπως, δια πλήρους βοηθείας και συναντιλήψεως.
Δεν φοβείται την ερημίαν και τους ληστάς, οι οποίοι ηδύναντο να επανήρχοντο «Φόβος ουκ έστιν εν τη αγάπη, αλλ’ η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον…» (Α’ Ιω. 4, 18). Πράττει ό,τι επιβάλλει η συνείδησις του καθήκοντος της αγάπης, εν αντιθέσει προς τους δύο προηγηθέντας ομοεθνείς του ατυχούς ανθρώπου.
Ενεργεί, άνευ ιδιοτελείας και σκοπιμότητος. Ταπεινός και ευγενής, συμπαρίσταται εις τον ατυχή συνάνθρωπόν του άγνωστος ων, ως αδελφόν του. Μεγάλα και δυνατά τα ψυχικά του χαρίσματα. Η διδαχή του Σωτήρος «ανυποκρίτως αγαπάν», ευρίσκει τελείαν εφαρμογήν εις την ψυχήν του.
Το πρόσωπον του καλού Σαμαρείτη, είναι δι’ όλους ημάς πρότυπον της αληθούς αγάπης του Κυρίου, ο οποίος «… την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού» (Ιω. 15, 13). Αδελφοί μου, ενωτιζόμενοι το ψυχικόν μεγαλείον του Σαμαρείτου, είναι χρέος ημών να εξαλείψωμεν την ιδικήν μας σκληροκαρδίαν δια τον παρατηρούμενον ανθρώπινον πόνον.
Πρέπει να σπεύσωμεν να τον απαλύνωμεν, δι’ όσων μέσων διαθέτωμεν και ηθικώς δια λόγων, που θα ανακουφίσουν μίαν ταλαιπωρημένη ψυχήν και δι’ έργων, δια υλικής δηλαδή βοηθείας. Να μη διστάσωμεν προκειμένου να σωθή ο πλησίον, να δείξωμεν σπλάγχνα οικτιρμών και θυσίαν. Αυτό πράττουν οι άνθρωποι, οι οποίοι συναισθάνονται την πραγματικήν προς τον πλησίον αγάπην. Αποτελεί χρέος ημών, προς τον διδάξαντα την καινήν εντολήν της αγάπης αρχηγόν μας Ιησούν, «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν».
Όταν ταυτίσωμεν την θέλησίν μας προς το θέλημα του Κυρίου, όταν εργαζόμεθα το αγαθόν, όταν αποφεύγωμεν την κακίαν και το μίσος, θα φθάσωμεν το μεγαλείον του Σαμαρείτου.
Αγώνας και προσπάθεια, αδελφοί μου, προς ενδυνάμωσιν εντός ημών του καθήκοντος της φιλανθρωπίας, της αγαθοεργίας, ιδίως τας ημέρας αυτάς, αι οποίαι θα μας οδηγήσουν εις την θείαν, μεγάλην και ιεράν εορτήν της Γεννήσεως του Κυρίου, πρεσβευτού της μείζονος προς τον πλησίον αγάπης.
