Tο νόημα της εορτής των Εισοδίων
Ποιο είναι το νόημα της σημερινής εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου; Προσέξτε μερικά σημεία.
Ο Ιωακείμ και η Άννα δεν είπαν, Το παιδί είναι δικό μας. Για τόλμησε τώρα να πας σε ένα σπίτι και να πεις, ότι το παιδάκι σας αυτό ανήκει στο Θεό. Δεν το δέχονται· δεν πιστεύουν στο Θεό. Το παιδί δεν είναι του άλφα ή του βήτα, είναι του Θεού· ο πατέρας και η μάνα είναι συνεργοί του Θεού στη δημιουργία του.
Το παιδί μας είναι δώρο του Θεού, σκέφτηκαν, και το παρέδωσαν με όλη τους την καρδιά. Αλλ’ όχι μόνο η Παναγία· και κάθε παιδί είναι δώρο του Θεού, δώρο πραγματικά. Γιατί σπίτι χωρίς παιδί – όλα τ’ αγαθά του κόσμου να ‘χει – δεν έχει χαρά. Είναι δώρο ουράνιο το παιδί· συνεπώς είναι δικό του, του ανήκει, πρέπει να ‘ναι αφιερωμένο στο Θεό. Βέβαια. Τώρα ποιος θεωρεί το παιδί του δώρο του Θεού; Καταραμένη εποχή!
Το Ευαγγέλιο λέει για μία έγκυο γυναίκα, ότι «εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής» (Λουκ. 1:41). Είναι λοιπόν το έμβρυο ζωντανό και έχει συναισθήματα. Άλλοτε σκιρτά από χαρά, όπως εδώ. Άλλοτε όμως, όταν απειλείται με την έκτρωση, θλίβεται, φοβάται, αμύνεται, κραυγάζει. Αυτά απέδειξε η ηλεκτρονική βιντεοσκόπηση μιας εκτρώσεως, που δημοσιεύθηκε με τίτλο «Η σιωπηλή κραυγή»· πήγε και κόλλησε ψηλά, στα τοιχώματα της μήτρας, δεν ξεκολλούσε, και άνοιγε το στόμα του κραυγάζοντας· αυτά έκαναν τον γυναικολόγο γιατρό, που έως τότε είχε κάνει χιλιάδες εκτρώσεις, να συναισθανθεί το έγκλημά του και να σταματήσει τις εκτρώσεις.
Το παιδί είναι ένα μεγάλο ασύλληπτο μυστήριο. Η Εκκλησία μας διδάσκει, ότι άμα τη συλλήψει είναι πλήρης άνθρωπος. Όπως είναι θαυμαστό ότι από ένα σπόρο βγαίνει ένα πελώριο δένδρο, έτσι θαυμαστό είναι ότι από μια μικρή, ελάχιστη ύλη, που είναι τη πρώτη καταβολή του παιδιού, δημιουργείται ένα υπέροχο πλάσμα. Κάθε άνθρωπος είναι ένα θαύμα. Τώρα όμως η κυρά αποφασίζει, ερήμην αυτού, να το πετάξει, για να μπορεί να γλεντάει και να διασκεδάζει ελεύθερα. Γι’ αυτό δεν κάνει πλέον παιδιά παρά μόνο ένα-δυο. Η έκτρωση είναι φόνος ανυπεράσπιστου ανθρώπου, μεγάλο έγκλημα.
Τα Εισόδια της Παναγίας μας θυμίζουν και τα δικά μας εισόδια, που γίνονται 40 ημέρες μετά τη γέννηση του παιδιού. Όταν η μάνα φέρνει το νεογέννητο στην εκκλησία, το αφιερώνει και ο ιερεύς με ειδική ευχή λέει: «Κύριε, εσύ που έφερες το βρέφος αυτό στον κόσμο, σε παρακαλούμε προστάτευσέ το…» Το κακό ποιο είναι· ότι μετά τον σαραντισμό πολλοί δεν ξαναφέρουν το παιδί στον οίκο του Θεού. Είσαι Χριστιανή μάνα; Να πηγαίνεις το παιδί σου τακτικά στο ναό· να κάνεις εισόδια του παιδιού σου κάθε Κυριακή!
Τέλος τα Εισόδια της Παρθένου Μαρίας τιμούν στο πρόσωπό της την αγνότητα και παρθενία, που πρέπει να διατηρεί ψυχικώς και σωματικώς κάθε πιστός, άντρας ή γυναίκα, που από βρέφος αφιερώθηκε στο Χριστό. Έχετε ένα μεγαλείο, σεις οι παρθένες Χριστιανές. Κρατήστε την παρθενία σας, μην αφήσετε κανένα παλιάνθρωπο να σας αγγίξει. Η παρθενία είναι το στολίδι της γυναίκας. Μην ακούτε τα λόγια των φαύλων. Μιμηθείτε την Παναγία, για την οποία ψάλλουμε «Την ωραιότητα της παρθενίας σου…».
Βλέπω πολλά κορίτσια που θέλουν να κάνουν οικογένεια και περιμένουν εναγωνίως, μα ο γάμος αργεί και θλίβονται. Τι φταίει; Σεις οι γυναίκες φταίτε! Διότι με να υποχωρείτε στις προγαμιαίες σχέσεις, με την άθλια αυτή μόδα, απωθείται πίσω ο τίμιος γάμος και επικρατεί η ατιμία και ακολασία. Αν όλες εσείς δεν υποχωρούσατε στην καταραμένη συνήθεια, τότε καμία γυναίκα δεν θα έμενε ανύπαντρη. Διότι η γυναίκα μπορεί να ζήσει χωρίς άντρα, αλλά ο άντρας δεν ζει χωρίς γυναίκα. Αν λοιπόν οι γυναίκες έμεναν όλες καθαρές και αμόλυντες, σύμφωνα με την Παράδοση της Εκκλησίας μας και την εορτή των Εισοδίων, σας το λέω υπευθύνως· και η πιο άσχημη γυναίκα θα παντρευόταν· ενώ τώρα και η πιο άξια δεν βρίσκει να παντρευτεί, αφού ο κάθε παλιάνθρωπος μπορεί και γλεντάει τη γυναίκα και μετά την πετάει σαν λεμονόκουπα.
Κλείνω, αγαπητοί μου, με την εξής παρατήρηση. Σήμερα πολλοί, θεωρούμενοι χριστιανοί, φοβούνται ν’ αφήσουν το παιδί να πλησιάσει στην Εκκλησία, να πάει στο κατηχητικό σχολείο, μη τυχόν και αγαπήσει το Χριστό και αφιερωθεί στο Θεό. Σ’ αυτούς λοιπόν που πολεμούν έτσι τον θαυμαστό αυτόν τρόπο ζωής, λέω. Μη φοβάστε, δεν γίνονται τα παιδιά σας καλόγεροι και καλόγριες. Εάν μέσα στα χίλια παιδιά ένα αφοσιωθεί στο Θεό, αυτό είναι ζηλευτό λαχείο. Κάποιος πατέρας στην Αθήνα ήθελε να σκοτώσει έναν καλόγερο, διότι τον θεώρησε υπαίτιο που το κορίτσι του πήγε στο μοναστήρι.
Αυτό δεν είναι έργο ανθρώπου. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να φυτέψει αυτό τον πόθο. Ο σπόρος της παρθενίας είναι από τον ουρανό! Βλέπεις παιδί, που δεν πλησίασε ως τώρα στην Εκκλησία, δεν πήγε κατηχητικό σχολείο, δεν άκουσε ποτέ ιεροκήρυκα και χριστιανική διδασκαλία, και εκλέγει μόνο του την παρθενική ζωή. Από τον ουρανό είναι ο σπόρος αυτός, όχι από τη γη. Και θέλεις εσύ να τον ξεριζώσεις;
Από το φυλλάδιο ΚΥΡΙΑΚΗ, αριθμός 2517, 21 Νοεμβρίου 2022, Φλώρινα (απόσπασμα)
