Ένα κείμενο συνταρακτικό, αφυπνιστικό, αλλά θα έλεγα και προφητικό, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας σήμερα, γιατί πιστεύω ότι αντικατοπτρίζει ανάγλυφα την οικτρή κοινωνική πραγματικότητα του κόσμου που ζούμε. Ας γίνει αιτία διαβάζοντας τις παρακάτω γραμμές, περισσότερο να προβληματισθούμε και να ανανήψουμε όλοι μας!
Αν οι Ευρωπαίοι, πρώτα, έψαχναν τον ουράνιο Πατέρα και αναζητούσαν πριν απ΄ όλα την Βασιλεία των ουρανών, όλα τα υπόλοιπα θα τους δίνονταν και τότε όλοι τους θα ήταν χαρούμενοι. Με την χαρά τους θα φώτιζαν όλο τον μη χριστιανικό κόσμο, θα δόξαζαν τον Θεό και, λόγω αυτού, όλοι οι λαοί στη γη θα αρνούνταν τα είδωλα και θα έσπευδαν να βαπτισθούν, να γίνουν μέλη του θεϊκού ευρωπαϊκού χορού.
Και όμως οι Ευρωπαίοι πήραν λανθασμένο δρόμο, μακριά από τον Χριστό. Σκοτώνονται, παλεύοντας για ψωμί και πάντα είναι πεινασμένοι. Παρανόησαν, αρπάζουν αυτό που δεν τους ανήκει και πάλι δεν τους είναι αρκετό.
Η Ευρώπη διαβάζοντας βιβλία για να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις, στην ουσία τυφλώθηκε, βάρυνε το νου της με το βάρος των γνώσεων και κατέληξε πιο ανόητη, πιο σκοτεινή, πιο φτωχή. Συνήθισε να ψάχνει το ψωμί, την ευτυχία, την γνώση μακριά από τον ουράνιο Πατέρα, μακριά από τον δρόμο του Χριστού.
Από όλα αυτά, είναι φανερό πως οι πόλεμοι στην Ευρώπη προήλθαν από τον πόλεμο της ίδιας της Ευρώπης ενάντια στον Χριστό. Όλη η δυστυχία, όλη η αδιαντροπιά της Ευρώπης, προήλθε από την άρνηση του Χριστού. Παρόλα αυτά, εμείς δεν χαιρόμαστε με την δυστυχία των άλλων. Ευχόμαστε στους Ευρωπαίους, με όλη την καρδιά μας να ξαναβρούν την αλήθεια και το σωστό δρόμο. Να επιστρέψουν στο Χριστό των προπατόρων τους.
Η σύγχρονη Ευρώπη αποτελεί τον νέο πύργο της Βαβέλ. Εκείνος ο πρώτος πύργος της Βαβέλ, τον οποίο οι άνθρωποι έκτισαν με τούβλα, ήταν σημάδι και πρόδρομος του μεγαλύτερου πύργου της Βαβυλώνας, που είναι η σύγχρονη Ευρώπη. Πώς προέκυψε αυτό; Επειδή οι Ευρωπαίοι παράκουσαν τις εντολές του Θεού και υπάκουσαν στις εντολές του ανθρώπου. Εγκατέλειψαν τις καθαρές, διάφανες πηγές της πίστης του Χριστού από τις οποίες πήγασαν καθαρά και διάφανα ποτάμια και βρήκαν θολές πηγές από τις οποίες πηγάζουν θολά ποτάμια που δηλητηριάζουν, αρρωσταίνουν, σκοτώνουν την ψυχή. Από τότε που στον ουρανό υπάρχουν ο ήλιος και τα αστέρια και από τότε που στη γη υπάρχουν άνθρωποι και λαοί, πάντα ξεχώριζε το θεϊκό πάνω από το ανθρώπινο. Περισσότερο εκτιμήθηκε ο λόγος του Θεού από τα λόγια όλων των ανθρώπων και οι εντολές του Θεού ίσχυσαν περισσότερο από τις εντολές των ανθρώπων, που έζησαν σ΄ αυτόν τον κόσμο.
Όμως, στη συνέχεια εμφανίστηκαν πολλοί άνθρωποι, όχι από τον Θεό, αλλά από τον εχθρό του Θεού για να σπείρουν μία άλλη επιστήμη στην Ευρώπη. Φύτρωσε το αγριόχορτο, το οποίο με τα δηλητήριά του έπνιξε όλα όσα ήταν θεϊκά και ανθρώπινα στον ευρωπαίο άνθρωπο.
Από το άδειασμα του μυαλού και την ερημιά της καρδιάς μπήκε η σφραγίδα της απελπισίας, που είναι η αυτοκτονία. Ο νους δεν σκέφτεται τον Θεό και η καρδιά δεν αγαπάει τον Θεό. Όλος ο κόσμος δεν μπορεί να γεμίσει το ανθρώπινο μυαλό, αυτό μπορεί μόνο ο Θεός να το κάνει. Χωρίς τον Θεό, ο νους είναι πάντα άδειος και όλες οι γνώσεις που μπαίνουν στο μυαλό πέφτουν στην άβυσσο. Η αγάπη όλου του κόσμου δεν μπορεί να γεμίσει την καρδιά του ανθρώπου, επειδή η καρδιά νοιώθει πως η κοσμική αγάπη αλλάζει και είναι σαν την παλίρροια και την άμπωτη της θάλασσας. Μόνο ο Θεός μπορεί να γεμίσει το μυαλό και την καρδιά μας με δύναμη, σοφία πίστη και αγάπη. Χωρίς τον Θεό, όλα είναι αμάθεια. Χωρίς τον Θεό, όλα είναι στενοχώρια. Χωρίς τον Θεό, όλα είναι απελπισία!
Δεν ξέρω, αλλά διαβάζοντας το παραπάνω κείμενο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Επισκόπου Αχρίδος της Σερβικής Εκκλησίας, είδα την σημερινή κοινωνική πραγματικότητα σε όλο της το μεγαλείο. Μήπως, ήλθε ο καιρός της πνευματικής αφύπνισης και ψυχικής μας ανάτασης, κοντά στον Χριστό και μαζί με τον Χριστό;