Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Μια πράξη αληθινής αγάπης
Κάποιος γέροντας από τις σκήτες της Αιγύπτου αρρώστησε κάποτε βαριά και επιθύμησε να φάει λίγο φρέσκο ψωμί, μία και το ψωμί που έτρωγαν οι μοναχοί εκείνο τον καιρό, το ξήραιναν στον ήλιο και έτσι διατηρούνταν. Κάποιος μοναχός άκουσε την επιθυμία του γέροντα και χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν, έφυγε από την Σκήτη και πήγε σε μία μακρινή πόλη, όπου αγόρασε φρέσκο ψωμί για τον ασθενή γέροντα.
Ένα καλό έργο, καμωμένο αθόρυβα αξίζει περισσότερο από ένα καλό έργο που συνοδεύεται από εξηγήσεις και ασύγκριτα περισσότερο από την καλύτερη πνευματική εξήγηση χωρίς καλό έργο.
Από τον άγιο Νικόλαο Μύρων της Λυκίας δεν έχουν μείνει τα λόγια του, τα έργα του όμως παραμένουν. Σε τρεις περιπτώσεις ο άγιος, χωρίς να δώσει καμία εξήγηση, πήγε στο σπίτι ενός φτωχού ανθρώπου και πέταξε κρυφά μέσα από το παράθυρο ένα πουγγί με χρυσάφι. Μια ανάλογη ιστορία αγάπης και μάλιστα θυσιαστικής, είναι και η ακόλουθη…
Κάποιος γέροντας από τις σκήτες της Αιγύπτου αρρώστησε κάποτε βαριά και επιθύμησε να φάει λίγο φρέσκο ψωμί, μία και το ψωμί που έτρωγαν οι μοναχοί εκείνο τον καιρό, το ξήραιναν στον ήλιο και έτσι διατηρούνταν. Κάποιος μοναχός άκουσε την επιθυμία του γέροντα και χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν, έφυγε από την Σκήτη και πήγε σε μία μακρινή πόλη, όπου αγόρασε φρέσκο ψωμί για τον ασθενή γέροντα.
Μαθαίνοντας αργότερα ο γέροντας τον κόπο αυτού του μοναχού, δεν ήθελε να φάει το ψωμί. Είπε: «Αυτό είναι το αίμα του αδελφού μου!». (Με άλλα λόγια, ο αδελφός το προμηθεύτηκε με μεγάλη δυσκολία και καταβάλλοντας μεγάλο κόπο). Ύστερα οι άλλοι μοναχοί ικέτευαν το γέροντα να φάει λέγοντας του: «Μην περιφρονείς τη θυσία του αδελφού». Ποια εξήγηση, ποια λόγια αδελφικής αγάπης μπορούν ποτέ να αντικαταστήσουν αυτή την απλή και σιωπηλή πράξη αδελφικής αγάπης;
Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς
