Ο Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσσης δεν είχε προσωπικό λόγο και σκοπό ώστε να επισκοποιηθεί. Πιέστηκε από τον κατά σάρκα αδελφό του, Μέγα Βασίλειο, ο οποίος γνώριζε καλά τις αρετές και τα ποικίλα χαρίσματα του Γρηγορίου.
Η Νύσσα ήταν μια μικρή κωμόπολη, όταν ο Γρηγόριος ανέλαβε τα καθήκοντά του. Γρήγορα, όμως, μπροστά στις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και στο κοσμικό πνεύμα που παντού επικρατεί, ασφαλώς και τότε επικρατούσε, παραιτήθηκε. Ήτο φιλόσοφος της Θεολογίας, υψιπέτης αετός της αρετής και δεν μπορούσε να ασχοληθεί με διοικητικές μέριμνες.
Η Θεολογία υπήρξε για εκείνον μόνιμα εντρύφημα διά βίου.
Και, πράγματι, υπήρξε μεγάλος ο Γρηγόριος, ο Επίσκοπος Νύσσης, που, δυστυχώς, όπως και άλλους Πατέρες της Εκκλησίας, δεν κατάφεραν οι άνθρωποι της εποχής του να τον καταλάβουν.