Πόσο χαρμόσυνοι λόγοι! Τι αυθεντία περιέχουν! Πόσο εξαίσια και αξιάκουστα είναι τα λόγια αυτά! Τι ποθητά για τους ανθρώπους ευαγγέλια!
Οι λόγοι αυτοί είναι γεμάτοι ζωή, γεμάτοι ικανοποίηση των πόθων των ανθρωπίνων καρδιών. Ω, πόσο τερπνό άκουσμα! Τι χαρμόσυνο ευαγγέλιο! Είναι πράγματι ωραία τα χείλη που ευαγγελίζονται την ειρήνη, που ευαγγελίζονται τα αγαθά! Πόσο χαρμόσυνοι είναι οι λόγοι του ευαγγελιζομένου στην ανθρωπότητα τον ερχομό της προσδοκίας των εθνών! Πόσο εκφραστικοί λόγοι! Πόσο υψηλοί και θείοι! «Εγώ ειμι η οδός, η αλήθεια και η ζωή!» Θησαυρό ολόκληρο περικλείουν, θησαυρό που πλουτίζει όλη την ανθρωπότητα. Σ’ αυτούς περιέχεται το σύνολο των πόθων όλης της ανθρωπότητας από την αρχή.
Το κάλλος τους είναι ουράνιο, η χαρά ανέκφραστη. Το άκουσμά τους ως ουράνια μελωδία καταθέλγει τα αυτιά των ακουόντων, και ως ακτίνα ηλίου διασκορπίζει τα σκοτεινά νέφη της άγνοιας, φωτίζει την ανθρωπότητα που κάθεται σε σκότος και σκια θανάτου, την ξυπνάει από τον ύπνο της ακηδίας, και την καθοδηγεί στο στάδιο του βίου της· φωτίζει τους νοητούς οφθαλμούς της ψυχής και τους καθιστά ικανούς να ατενίσουν το φως της αλήθειας και να γνωρίσουν τον ενανθρωπήσαντα Θεό, την προσδοκία των εθνών, τον Υιό του ανθρώπου, που ομολογεί ότι Αυτός είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή.
Οι αιώνιοι λοιπόν πόθοι του ανθρώπινου γένους εκπληρώθηκαν, η σωτήρια χάρη φανερώθηκε, το φως έλαμψε, η διάνοια φωτίσθηκε, το σκότος αποδιώχθηκε, η σκιά απομακρύνθηκε, ο κοιμώμενος ξύπνησε· πλέον ο άνθρωπος μπορεί να βαδίσει την ευθεία που οδηγεί στη σωτηρία· πλέον αυτός που αγνοεί την αλήθεια μπορεί να γνωρίσει το ανέκφραστο κάλλος της και να απορρίψει το βάρος της άγνοιας που επικάθησε ολόκληρους αιώνες στα στήθη του και διατάραξε τις σκέψεις του. Η άγνοια της αλήθειας ήταν σκότος και σκιά θανάτου· η άγνοια πλανούσε μακριά από την οδό της αλήθειας την ανθρωπότητα και ζόφος και σκότος την περιέβαλλε· γι’ αυτό και προς φως μέγα παραβάλλει ο προφήτης την αποκαλυφθείσα αλήθεια λέγοντας: «Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα» (Ματθ. 4:16, Ησ. 9:12). Και πραγματικά, φως μέγα έλαμψε, διότι ως ήλιος δικαιοσύνης φώτισε την ανθρωπότητα, η οποία είδε την προσδοκία των εθνών, τον Σωτήρα του κόσμου, τον αναμενόμενο Υιό του ανθρώπου, την οδό, την αλήθεια και τη ζωή.
Οδό, αλήθεια και ζωή ζητούσαν οι άνθρωποι· και τον διακαή αυτό πόθο της ανθρωπότητας ο Θεός εκπλήρωσε με το να αποστείλει τον Υιό Του τον μονογενή, του οποίου την αποστολή υποσχέθηκε στην ανθρωπότητα αμέσως με την πτώση των πρωτοπλάστων. Η ανθρωπότητα ζητούσε την οδό της αλήθειας που οδηγεί στην αιώνια ζωή, διότι κατάλαβε ότι πλανήθηκε μακριά απ’ αυτή· ζητούσε την αλήθεια, διότι το ψεύδος κατέκλυσε τη γη· ζητούσε ζωή, διότι ο ψυχικός θάνατος κυριαρχούσε σ’ αυτή.
Τον ερχομό αυτού του Σωτήρα, Διδασκάλου και Λυτρωτή που υποσχέθηκε ο Θεός πόθησε η ανθρωπότητα. Οι προφήτες προκατήγγειλαν, και οι θεόληπτοι άνδρες προέλεγαν τον ερχομό Του, και παρηγορούσαν την ανθρωπότητα προτρέποντάς την να αναμένει τον ερχόμενο Διδάσκαλο, ο οποίος μέλλει να διδάξει όλη την αλήθεια. Οι λόγοι του Σωτήρα «εγώ ειμι η οδός, η αλήθεια και η ζωή» είναι αναγγελία του ερχομού Του· είναι απάντηση προς την ανθρωπότητα που τον ανέμενε, είναι μαρτυρία της εκβάσεως και εκπληρώσεως των προρρήσεων και των προφητειών· ήταν εμφάνιση προς αυτούς που επιζητούσαν την παρουσία του, ήταν η εκπλήρωση των πόθων και ο κορεσμός της δίψας της διψασμένης ανθρωπότητας, ήταν η ανακούφιση των κουρασμένων ψυχών και το φως αυτών που βρίσκονταν στο σκότος· ήταν η ελπίδα των απελπισμένων, η χαρά των θλιμμένων, η αγαλλίαση του κόσμου και η ευφροσύνη των εθνών· ήταν το προσφιλές άκουσμα, το προ αιώνων αναμενόμενο από την ανθρωπότητα, ήταν η φωνή του αναμενόμενου λυτρωτή, ήταν η φωνή της προσδοκίας των εθνών, η φωνή του Υιού του ανθρώπου.
Από το βιβλίο: Νεκταρίου Κεφαλά Μητροπολίτου Πενταπόλεως, ΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ. Εν Αθήναις 1900, σελ. 7.