Άγιος Παΐσιος: «Η χαρά να συγχωρείς»
Η δικαιοσύνη του Θεού είναι η αγάπη, η μακροθυμία δεν έχει καμιά σχέση με την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Αυτή την δικαιοσύνη του Θεού πρέπει να αποκτήσουμε. Μία νύχτα πήγε στο Κελλί του Πάπα-Τύχωνα ένας κοσμικός να τον ληστέψη.
– Γέροντα, δεν μπορώ να συγχωρήσω εύκολα τους άλλους.
– Εσύ δεν θέλεις να σε συγχωρή ο Χριστός;
– Πως δεν θέλω, Γέροντα;
– Τότε, γιατί κι εσύ δεν συγχωρείς τους άλλους; Αυτό πρόσεξέ το πολύ, γιατί στενοχωρεί τον Χριστό. Είναι σαν να σου χάρισε δέκα χιλιάδες τάλαντα κι εσύ να μη θέλεις να χαρίσης στον άλλον εκατό δηνάρια. Να λες με τον λογισμό σου: «Πως ο Χριστός που είναι αναμάρτητος με ανέχεται συνέχεια, και ανέχεται και συγχωρεί δισεκατομμύρια ανθρώπους, κι εγώ δεν συγχωρώ μία αδελφή;».
Μία μέρα ήρθε στο Καλύβι ένα παιδί που ήξερα ότι είχε παρεξηγηθεί με κάποιον και, ενώ εκείνος του ζητούσε να τον συγχωρέση, αυτός δεν τον συγχωρούσε. Κάποια στιγμή μου λέει: «Κάνε προσευχή, Γέροντα, να με συγχωρέση ο Θεός». «Θα κάνω προσευχή, του λέω, να μη σε συγχωρέση ο Θεός». Αλλά εκείνο πάλι μου είπε: «Θέλω, Γέροντα, να με συγχωρέση ο Θεός». «Αν δεν συγχωρέσης, ευλογημένε, εσύ τους άλλους, του είπα τότε, πως θα σε συγχωρέση εσένα ο Θεός;».
Η δικαιοσύνη του Θεού είναι η αγάπη, η μακροθυμία δεν έχει καμιά σχέση με την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Αυτή την δικαιοσύνη του Θεού πρέπει να αποκτήσουμε. Μία νύχτα πήγε στο Κελλί του Πάπα-Τύχωνα ένας κοσμικός να τον ληστέψη.
Αφού βασάνισε αρκετά τον Γέροντα -του έσφιγγε τον λαιμό με ένα σχοινί-, είδε ότι δεν έχει χρήματα και ξεκίνησε να φύγη. Την ώρα που έφευγε, ο Πάπα- Τύχων του είπε: «Θεός συγχωρέσοι, παιδί μου». Ο κακοποιός αυτός πήγε να ληστέψη και άλλον Γέροντα, αλλά εκεί τον έπιασε η αστυνομία και ομολόγησε μόνος του ότι είχε πάει και στον Πάπα-Τύχωνα. Ο αστυνόμος έστειλε χωροφύλακα να πάρη τον Πάπα-Τύχωνα για ανάκριση, αλλά ο Γέροντας δεν ήθελε να πάη. «Εγώ παιδί μου, έλεγε, συγχώρεσα τον κλέφτη με όλη την καρδιά μου». Ο χωροφύλακας όμως δεν έδινε καθόλου σημασία στα λόγια του. «Άντε, γρήγορα, Γέροντα, του έλεγε! Εδώ δεν έχει «συγχώρησον» και «ευλόγησον».
Τελικά, επειδή ο Γέροντας έκλαιγε σαν μωρό παιδί, τον λυπήθηκε ο διοικητής και τον άφησε να γυρίση στο Κελλί του. Όταν μετά θυμόταν ο Γέροντας αυτό το περιστατικό, δεν μπορούσε να το συγχωρέση στο μυαλό του: «Πα-πα-πα, παιδί μου, έλεγε, αυτοί οι κοσμικοί άλλο τυπικό έχουν δεν έχουν το «ευλόγησον» και το «Θεός συγχωρέσοι»!
