Αγιος Πορφύριος : Χτίσε το παρόν με τον Χριστό
Όταν κάνης ένα αγώνα για τον Χριστό, πρέπει να τον κάνης με όλη σου την καρδιά.
Το Ψαλτήρι να το διαβάζετε αργά και καθαρά. Να ξέρης ότι το Ψαλτήρι μας μαθαίνει να γνωρίσουμε και ν’ αγαπήσουμε τον Θεό.
Η υπομονή είναι μεγάλη αρετή, διότι η υπομονή είναι αγάπη και χωρίς αγάπη δεν μπορείς να έχης υπομονή.
Να ξέρης ότι ο παραμικρός γογγυσμός κατά του αδελφού μας επηρεάζει την ψυχή μας και μετά δεν μπορούμε να προσευχηθούμε.
Ξέρεις τι θα πη μοναχός; Πρώτον ν’ αγαπάς τον Θεό και δεύτερον να κλαις και να θρηνής σε όλη σου την ζωή για την ανθρωπότητα.
Να κάνωμε υπομονή και να έχωμε ειρήνη.
Για να σωθούμε πρέπει να γίνωμε καλοί Χριστιανοί, να εξομολογούμαστε, να εκκλησιαζώμαστε, να κοινωνάμε, να διαβάζωμε το Ευαγγέλιο και βίους Αγίων και να ελεούμε τους πτωχούς.
Να λέτε την ευχή καθαρά και ειρηνικά· όχι βιαστικά.
Δεν πρέπει να κρύβης στην εξομολόγησή σου τίποτε.
Να αγαπάς όλο τον κόσμο και να συγχωρής.
Δεν πρέπει να απελπιζώμαστε όσο κι αν μας απορρίπτουν οι άνθρωποι, διότι έχομε τον Θεό που μας αγαπά και θέλει την σωτηρία μας.
Θα κάνουμε προσευχή να μετανοήση ο Στάλιν, όχι να πεθάνη. (Το είπε σε κάποιον που του ζήτησε να προσευχηθή για να πεθάνη ο Στάλιν).
Το παρόν να σε ενδιαφέρη, το παρόν και το μέλλον. Το παρελθόν ήδη έχει περάσει, δεν μπορείς να το διορθώσης, αλλά να σε ενδιαφέρη το παρόν. Χτίσε το παρόν με τον Χριστό και το μέλλον θα γίνη καλύτερο με τον Χριστό.
Στο τέλος θα νικήση η Ορθοδοξία, όμως εγώ τότε δεν θα ζω.
Θα ‘ρθη καιρός που θα πέσουν οι κοιλιές. (Προφητεία που επαληθεύτηκε σήμερα με την κρίση).
Εγώ τον καρκίνο δεν τον φοβάμαι, δεν τον σκέφτομαι, δεν τον φέρνω μπροστά μου να τον κοιτώ να τρέμω, αλλά τον σέρνω πίσω μου.
Όταν δεν φοβάσαι τον θάνατο, δεν υπάρχει θάνατος. Δεν λέει “μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν;”. Αν αναστηθή ο άνθρωπος, ζη δηλαδή τον Χριστό που είναι ζωή, δεν υπάρχει γι’ αυτόν θάνατος.
Άμα δεν καταλάβης καλά το βάθος της Θρησκείας μας και να μπης εκεί να την ζήσης, δεν γίνεται (προκοπή). Τώρα, (δηλαδή), πέφτουμε, σηκωνόμαστε, εξομολογούμαστε, πάλι ξαναπέφτουμε και είναι ένας αγώνας και μία αγωνία και ένα άγχος η Θρησκεία.
Η Θρησκεία είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός. Είναι λαχτάρα του Θεού.
Έχω καταλάβει ότι το μυστικό (της πνευματικής ζωής) είναι ο έρωτας στον Χριστό. Ό,τι άλλος έρως δεν έχει καμμία αξία, είναι πρόχειρος. Ο κόρος οδηγεί σε απελπισία, πέφτει ο άνθρωπος και πολλές φορές αυτοκτονεί. Όταν αγαπήσης τον Χριστό, θέλεις να υποφέρης για τον Χριστό. Και αυτή η αγάπη, αυτός ο έρωτας, αυτός ο ενθουσιασμός και αυτή η αφομοίωσις σε φέρνει σε μια κατάσταση ορισμένες στιγμές (που) ούτε αρρώστια, ούτε πόνος, ούτε τίποτα, (δεν αισθάνεσαι). (Αυτό όμως) δεν είναι πάντοτε, είναι κάποιες στιγμές.
Προσκυνάω νοερώς.
Μεγάλη χαρά είχα τότε που έγινα μοναχός, δεν εξηγείται αυτό, ούτε λέγεται· ανείπωτα πράγματα, ανέκφραστα. Όπως τότε που είχα γίνει μοναχός μου είχε έρθει μια χαρά, (έτσι) μία τέτοια χαρά μου ήρθε σήμερα.
Από τότε που έγινα μοναχός και διάβασα την (Α’) Επιστολή του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, (ανοίχθηκαν) νέοι ορίζοντες, (και μου ήρθαν) δάκρυα χαράς και ευφροσύνης για την αγάπη και την θυσία του Χριστού μας.
Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)». Γ’. Νουθεσίες. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» (αποσπάσματα).
