Άγιος Πορφύριος: Ποια πρέπει να είναι συμπεριφορά των γονέων προς τα παιδιά
Γέροντας Πορφύριος: Α. «Ἐσύ ἀπό τή μητέρα σου τά ἔχεις κληρονομήσει αὐτά…».
Τά φερσίματα τῶν παιδιῶν ἔχουν ἄμεση σχέση μέ τήν κατάσταση τῶν γονέων. Ὅταν τά παιδιά πληγώνονται ἀπ’ τήν κακή μεταξύ των γονέων τούς συμπεριφορά, χάνουν δυνάμεις καί διάθεση νά προχωρήσουν στήν πρόοδο. Κακοχτίζονται καί τό οἰκοδόμημα τῆς ψυχῆς τούς κινδυνεύει ἀπό στιγμή σέ στιγμή νά γκρεμισθεῖ. Νά σᾶς πῶ καί δύο παραδείγματα.
Εἶχαν ἔλθει δύο κοπελίτσες σ’ ἐμένανε κι ἡ μία εἶχε κάτι πολύ ἄσχημα βιώματα καί μέ ρωτοῦσαν πού ὀφείλονται. Καί τούς εἶπα:
– Εἶναι ἀπ’ τό σπίτι, ἀπ’ τούς γονεῖς σας. Κι ὅπως τήν «ἔβλεπα» τήν μία, λέω:
– Ἐσύ ἀπ’ τήν μητέρα σου τά ἔχεις κληρονομήσει αὐτά.
Κι ὅμως, λέει, οἱ γονεῖς μας εἶναι τόσο τέλειοι ἄνθρωποι. Εἶναι χριστιανοί, ἐξομολογοῦνται, μεταλαμβάνουν, πού μπορεῖ νά πεῖ κανείς, ζήσαμε μέσα στή θρησκεία. Ἐκτός … ἄν φταίει ἡ θρησκεία, ἀπαντάει ἐκείνη. Τούς λέω:
– Τίποτα δέν πιστεύω ἀπ’ αὐτά πού μου λέτε. Ἐγώ ἕνα μόνο βλέπω, οἱ γονεῖς σας δέν τηνε ζοῦν τή χαρά τοῦ Χριστοῦ. Πάνω σ’ αὐτό ἡ ἄλλη εἶπε:
– Ἄκουσε, Μαρία, καλά λέει ὁ παππούλης, ἔχει δίκιο. Οἱ γονεῖς μᾶς πᾶνε στόν πνευματικό, στήν Ἐξομολόγηση, στήν Θεία Μετάληψη, ναί … Ἀλλά εἴχαμε ποτέ εἰρήνη στό σπίτι; Ὁ πατέρας συνεχῶς γκρίνιαζε μέ τήν μητέρα μας. Διαρκῶς πότε ὁ ἕνας δέν ἔτρωγε, πότε ὁ ἄλλος δέν ἤθελε νά πᾶνε κάπου μαζί. Ἔχει δίκιο, λοιπόν, ὁ παππούλης.
Β. «Νά τά λές στόν Θεό καί ὁ Θεός θά τά λέει μέσα τους»
Τό παιδί θέλει κοντά του ἀνθρώπους θερμῆς προσευχῆς. Ὄχι ν’ ἀρκεῖται ἡ μητέρα στό αἰσθητό χάδι γιά τό παιδί της, ἀλλά νά προσφέρει συγχρόνως καί τό χάδι τῆς προσευχῆς. Τό παιδί αἰσθάνεται στό βάθος τῆς ψυχῆς τοῦ τό πνευματικό χάδι, πού μυστικά στέλνει ἡ μητέρα του, καί ἕλκεται πρός αὐτήν. Νιώθει ἀσφάλεια, σιγουριά, ὅταν ἡ μητέρα μέ τή συνεχῆ τήν ἐπίμονη καί θερμή προσευχή τῆς ἀγκαλιάζει τό παιδί τῆς μυστικά καί τό ἐλευθερώνει ἀπ’ ὅ,τι τό σφίγγει. Οἱ μητέρες ξέρουν νά ἀγχώνονται, νά συμβουλεύουν, νά λένε πολλά, ἀλλά δέν ἔμαθαν νά προσεύχονται. Οἱ πολλές συμβουλές καί ὑποδείξεις κάνουν πολύ κακό. Ὄχι πολλά λόγια στά παιδιά. Τά λόγια χτυπᾶνε στ’ αὐτιά, ἐνῶ ἡ προσευχή πηγαίνει στήν καρδιά. Προσευχή χρειάζεται, μέ πίστη δίχως ἄγχος, ἀλλά καί καλό παράδειγμα.
Ὅλα ἀπ’ τήν προσευχή, τή σιωπή καί τήν ἀγάπη γίνονται. Καταλάβατε τά ἀποτελέσματα τῆς προσευχῆς; Ἀγάπη ἐν προσευχή, ἐν Χριστῷ ἀγάπη. Αὐτή ὠφελεῖ πραγματικά. Ὅσο θ’ ἀγαπᾶτε τά παιδιά μέ τήν ἀνθρώπινη ἀγάπη –πού εἶναι συχνά παθολογική- τόσο θά μπερδεύονται, τόσο ἡ συμπεριφορά τους θά εἶναι ἀρνητική. Ὅταν ὅμως ἡ ἀγάπη σας θά εἶναι μεταξύ σας καί πρός τά παιδιά χριστιανική καί ἁγία, τότε δέν θά ἔχετε κανένα πρόβλημα. Ἡ ἁγιότητα τῶν γονέων σώζει τά παιδιά. Γιά νά γίνει αὐτό πρέπει νά ἐπιδράσει ἡ θεία χάρις στίς ψυχές τῶν γονέων. Κανείς δέν ἁγιάζεται μόνος του. Ἡ ἴδια ἡ θεία χάρις μετά θά φωτίσει, θά θερμάνει καί θά ζωογονήσει τίς ψυχές τῶν παιδιῶν.
Νά προσεύχεσαι καί, ὅταν πρέπει, νά μιλάεις στά παιδιά μέ ἀγάπη. Πιό πολύ νά κάνεις προσευχή καί λίγα λόγια νά τούς λέεις. Πολλή προσευχή καί λίγα λόγια σέ ὅλους. Νά μή γινόμαστε ἐνοχλητικοί, ἀλλά νά προσευχόμαστε μυστικά καί μετά νά μιλᾶμε κι ὁ Θεός θά μᾶς βεβαιώνει μέσα μας ἄν ἡ ὁμιλία μας εἶναι δεκτή στούς ἄλλους. Ἄν δέν εἶναι πάλι, δέν θά μιλᾶμε. Θά προσευχόμαστε μυστικά μόνο. Διότι καί μέ τό νά μιλᾶμε, γινόμαστε ἐνοχλητικοί καί κάνομε τούς ἄλλους ν’ ἀντιδροῦν καί καμιά φορᾶ ν’ ἀγανακτοῦν. Γι’ αὐτό πιό καλά εἶναι νά τά λέει κανείς μυστικά στήν καρδιά τῶν ἄλλων παρά στ’ αὐτί τους, μέσω τῆς μυστικῆς προσευχῆς.
Ἄκου νά σοῦ πῶ: νά προσεύχεσαι καί μετά νά μιλάεις. Ἔτσι νά κάνεις στά παιδιά σου. Ἄμα διαρκῶς τούς δίδεις συμβουλές, θά γίνεις βαρετή κι ὅταν θά μεγαλώσουν, θά αἰσθάνονται ἕνα εἶδος καταπιέσεως. Νά προτιμᾶς, λοιπόν, τήν προσευχή. Νά τούς μιλάεις μέ τήν προσευχή. Νά τά λέεις στόν Θεό κι ὁ Θεός θά τά λέει μέσα τους. Δηλαδή, δέν πρέπει νά συμβουλεύεις τά παιδιά σου ἔτσι, μέ φωνή πού νά τήν ἀκοῦνε τ’ αὐτιά τους. Μπορεῖς νά τό κάνεις κι αὐτό, ἀλλά προπάντων πρέπει νά μιλάεις γιά τά παιδιά σου στόν Θεό. Νά λέεις: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, φώτισε τά παιδάκια μου. Ἐγώ σ’ Ἐσένανε τά ἀναθέτω. Ἐσύ μοῦ τά ἔδωσες, μά κι ἐγώ εἶμαι ἀδύναμη, δέν μπορῶ νά τά κατατοπίσω· γι’ αὐτό, Σέ παρακαλῶ, φώτισέ τα». Κι ὁ Θεός θά τούς μιλάει …
Πηγή: Μητρόπολη Κηφισίας
