Το αίμα Του
Τελειώνει και για εφέτος η Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Η τελευταία της αύριο Κυριακή θα μάς θυμίσει ότι πλησιάζουμε την Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου. Η σκέψη των χριστιανών θα πάει αναμφισβήτητα στις «υποχρεώσεις» που έχουν πλέον έναντι του Κυρίου και στην Εκκλησία Του.
Κάνοντας προγραμματισμό για τις επόμενες ημέρες θα βρουν τη συμμετοχή τους σε κάποιες ιερές ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας, την προετοιμασία σπιτικού, την τακτοποίηση υποχρεώσεων και δώρων. Μέσα σ’ όλα αυτά θα τοποθετήσει και την Θεία Κοινωνία, χωρίς απαραίτητα τον εκκλησιασμό με το γνωστό και μυριοειπωμένο ερώτημά τους τι ώρα γίνεται εκείνη.
Δίνοντας το αίμα Του -θα μας θυμίσει το αυριανό αποστολικό ανάγνωσμα- θυσιάστηκε ο Κύριος για εμάς και για τη δική μας απολύτρωση. Μας ελευθέρωσε από δεσμά χρόνια και βασανιστικά, αυτά του διαβόλου. Γι’ αυτό και η σωτηρία που μας χαρίζει δεν είναι προσωρινή, αλλά αιώνια.
Στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης με ραντισμό από αίμα ζώων πίστευαν ότι ερχόταν ο καθαρισμός ψυχής και σωμάτων. Μετά την Σταύρωση και την Ανάσταση (δια των οποίων θα κορυφωθεί η Μεγάλη Εβδομάδα) έχουμε την άνεση να γευόμαστε το αίμα Του με την πόση Του, μαζί με το πανάχραντο Σώμα Του κατά τη Θ. Ευχαριστία. Αυτό πρέπει να είναι ο σκοπός της συμμετοχής μας στον εκκλησιασμό και όχι απλή παρακολούθηση ιερών τεκταινομένων, που αφορούν άλλους και κάποια στιγμή ίσως και εμάς.
Με την Θεία Κοινωνία λαμβάνουμε τον Κύριο μέσα μας, στη ζωή μας, στο είναι μας. Έτσι θέλησε Εκείνος να πράττουμε προκειμένου να έχουμε υγεία σώματος και πνεύματος, να έχουμε ζωντανή και δύναμη για να πολεμήσουμε τον πειρασμό, που και σ’ αυτό το θέμα μας έχει πειράξει. Με το να κοινωνήσουμε δεν τακτοποιούμε την συνείδησή μας ότι πράξαμε απλά το καθήκον μας για μια ακόμη φορά. Οι παρανοήσεις για το θέμα αυτό είναι τόσες, όσες να προκαλούν θλίψη και απογοήτευση. Τις εκφράζουν (και κυρίως τις εφαρμόζουν) συνειδητά κατά άλλα ορθόδοξοι χριστιανοί. Η επιπολαιότητα συναντά την άγνοια και καταλήγουν σε πανωλεθρία.
Έχουν αναμφισβήτητα οι πιστοί δικαιώματα εντός της Εκκλησίας και έναντι Κυρίου, χωρίς όμως να αναγνωρίζουμε τις υποχρεώσεις που είναι στην ουσία ιερές και αδιαπραγμάτευτες. Η εκκλησιαστική διδαχή για συχνή προσέλευση στο Ποτήριο της Ζωής και την προϋπόθεση της εξομολόγησης πέφτουν στο κενό των φτηνών δικαιολογιών, των ειρωνειών και του ορθολογισμού.
Οφείλουν πάντες να κατανοήσουν έγκαιρα ότι, η Θεία Κοινωνία για το «καλό της χρονιάς» όχι μόνο δεν υφίστανται, αλλά γίνεται και άλλο ένα κρίμα στα τόσα που έχουμε. Είναι φάρμακο που πρέπει να μάθουμε πώς και πρέπει να το διαχειριζόμαστε για το καλό μας και να το λαμβάνουν.
Η καλή προετοιμασία δεν έχει μόνο την νηστεία δεκάδων ημερών, αλλά και την τήρηση αυτών που η Εκκλησία διδάσκει και τελικά απαιτεί. Μπορεί Εκείνη να μη λαμβάνει μέτρα εξέτασης και ανάκρισης, αλλά αφήνει το φιλότιμο του καθενός να αποφασίσει τα δέοντα και πράττει επιτέλους, όσα λέει η Εκκλησία και όχι τα κάθε λογής συμφέροντα μας. Όχι τι ακούσαμε, αλλά όπως πρέπει.
Πρέπει να λείψουν οι παρεξηγήσεις και οι αυτοσχεδιασμοί, που μόνο τα συμφέροντα εξυπηρετούν τα υλικά. Μη δίνουμε λοιπόν την εντύπωση αγγαρείας σ’ ότι αφορά το θέμα αυτό αλλά να δείξουμε συνειδητή αποδοχή και συμμετοχή. Οφείλουμε να δεχθούμε τον εκκλησιαστικό λόγο ως έχει και με ότι αυτό συνεπάγεται για την ψύχη μας.
Του Αρχιμ. Χρυσοστόμου Χρυσόπουλου, Θεολόγου-Διδάσκοντος Πανεπιστημίου Πειραιώς, για το dogma.gr
