Άνθρωπον ουκ έχω – Άνθρωπο δεν έχω
Ο παράλυτος του ευαγγελίου επί 38 έτη πάλευε με την ασθένειά του και ίαση δεν μπορούσε να βρει.
«Άνθρωπο δεν έχω», λέει στον Ιησού, «να με βοηθήσει να μπω στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, ώστε να λάβω την ίαση».
Διπλός ο πόνος του παραλύτου: Η ασθένεια και η μοναξιά.
Η υπομονή του, όμως, ανταμείφθηκε από τον ίδιο τον Χριστό, ο οποίος του χάρισε την υγεία του.
Μέγα παράδειγμα υπομονής ο παράλυτος.
Ο σημερινός άνθρωπος, σαν παράλυτος άλλος, χωρίς υπομονή και δυνάμεις να αντισταθεί στα προβλήματά του και τον εγωισμό του, πάσχει από μοναξιά.
Άνθρωπο δεν έχει για να βοηθηθεί, γιατί δεν θέλει βοήθεια.
Άνθρωπο δεν έχει για έχει συμπαράσταση, γιατί τους έδιωξε όλους από κοντά του.
Άνθρωπο δεν έχει, γιατί επέλεξε την μοναξιά.
Άνθρωπο δεν έχει, γιατί δεν εμπιστεύεται άνθρωπο.
Άνθρωπο δεν έχει, γιατί δεν τον εμπιστεύεται άνθρωπος.
Διπλός ο πόνος του σημερινού ανθρώπου, όπως του παραλύτου.
Η εσωτερική ασθένεια του εγωισμού και η μοναξιά.
Ο Χριστός περιμένει να ακούσει από τον σημερινό άνθρωπο: «άνθρωπον ουκ έχω», για να του χαρίσει αυτό που ποθεί.
Αυτός, όμως, εγωιστικά επιμένει να Τον αγνοεί…
Άνθρωπε! Άνθρωπο δεν έχεις. Φώναξε επιτέλους Αυτόν που έγινε άνθρωπος για σένα!
Άνθρωπε! Άνθρωπο έχεις, τελικά. Ο Ίδιος ο Θεός σου έγινε άνθρωπος για να πλησιάσεις τον άνθρωπο!
Άνθρωπε! Σήκωσε το κρεβάτι της ασθενείας του εγωισμού σου, που σε παραλύει, και περπάτα πλέον υγιής!
Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου
