Ένας οδοιπόρος χωρίς χάρτη, χωρίς πυξίδα, χωρίς οδοδείχτες, στην ουσία, είναι ένας εσαεί οδοιπόρος, που οδοιπορεί διαρκώς άνευ σκοπού και στόχου.
Έτσι παρομοιάζει και τον Χριστιανό, ο Όσιος Μάρκος ο Αθηναίος. Τον Χριστιανό που δεν έχει στόχο, που κινείται καθημερινά, βιώνει όσα βιώνει αλλά δεν κερδίζει στα βάθη της καρδιάς του, να ζεσταθεί η ψυχή του και να αναπαυθεί ολόκληρη η ύπαρξή του.
Ο χάρτης ο πνευματικός είναι ο προορισμός μας. Και, ως Χριστιανοί, πέρα από τη Βασιλεία του Θεού, άλλο προορισμό δεν γνωρίζουμε.
Το ερώτημα είναι: αλήθεια, θέλουμε έναν τέτοιο προορισμό; Αν ναι, ας κοπιάσουμε προς την επίτευξή του.